ژاکلین آواره در گفتگو با خبر ساز افزود: خانواده‌ها تربیت خودشان را دارند. اما لازم است کودک را با کمک محتواهای هنری از استرس‌های مختلف مانند قطعی آب، جنگ، تعطیلی مدرسه و غیره برهانیم.

وی افزود: در حوزه کودک با کمبود امکانات مواجهیم. به شخصه وقتی در دهه 70 فعالیتم را در حوزه نمایش کودک آغاز کردم در آن زمان سالن اختصاصی برای نمایش کودک نداشتیم. به همین دلیل این سالن را با همکاری آقای مجابی و با هزینه شخصی در یک ساختمان شخصی همزمان با شکل گیری انجمن نمایش کودک و نوجوان تأسیس کردیم.

عضو هیئت مدیره انجمن نمایش کودک و نوجوان ادامه داد: از ابتدا دغدغه ما نمایشنامه‌های قوی بود. ما در ایران معضلی داریم که بهترین‌ها اغلب شناخته شده نیستند و نمایشنامه نویس‌های موفقی داریم که کسی به آن‌ها مراجعه نمی‌کند.

به گفته آواره، برخی بازیگران درجه یک و حتی نویسنده‌های درجه یک به دلیل اینکه معروف و سلیبریتی محسوب نمی‌شوند، کسی سراغشان را نمی‌گیرد. این شرایط باعث تأسف است. با این وجود ما در نمایش‌ها از کارهای ترجمه و هم نمایشنامه‌های داخلی استفاده می‌کنیم.

این کارگردان تئاتر کودک تأکید دارد که بسیاری از خلأهای متن را در کارگردانی و بداهه سازی جبران می‌کند. به عنوان مثال کار ترجمه باید ایرانیزه شود. ترجمه مکانیکی با هنری متفاوت است. در بسیاری از مواقع ترجمه باید ترجمه شود.

این کارگردان یادآور شد: ما اجرایی داشتیم با عنوان «درای بون» که ترجمه آن می‌شد استخوان خشک.در زبان انگلیسی به معنی فردی خسیس و حسود است اما در ترجمه لغت به لغت برای کودک ایرانی مفهوم مناسبی نداشت.ما این کار را با اجرای رقص و کمدی تلطیف کردیم تا کودک بتواند با آن ارتباط برقرار کند.

آواره معتقد است بیش از نصیحت کردن در نمایش لازم است کودکان از آن لذت ببرند.تئاتر در حال رونق گرفتن است. هم در حوزه کودک و هم بزرگسال. وظیفه ما این است که برای کودکان محتواهای خوبی که آزاردهنده نباشد و صرفاً نصیحت گری نباشد، تولید کنیم.

کارگردان نمایش «خاله قزی و جری موشه » افزود: کار جدید بنده نمایشی با الهام از داستان خاله سوسکه است. این نمایش در دهه 70 روی صحنه رفته اما با توجه به نیاز کودکان متن و اجرا به روز رسانی شده است.

وی گفت: در این نمایش خاله قزی یا همان خاله سوسکه است تصمیم می‌گیرد به جای رفتن به همدان و ازدواج با رمضان به‌هالیوود برود و با جری موشه دوست شود. اما در طول داستان متوجه می‌شود که این انتخاب درست نیست و نباید دوستان قدیمی ‌و باوفای خود را از دست بدهد. از طرفی متوجه می‌شود که انیمیشن‌ها یک خیال بیشتر نیستند. او به خاطر بی‌سوادی تصور می‌کرد که انیمیشن واقعیت دارد اما در طول سفر خود متوجه این اشتباه می‌شود.

وی با اشاره به فعال شدن لاین‌های کودک در تماشاخانه هما افزود: دوست دارم در آینده ماه پیشونی یا سیندرلا را به شکل موزیکال در یکی از سالن‌های بزرگ به روی صحنه ببرم. ما در حوزه کودک و نوجوان امکانات محدودی داریم و انتظار می‌رود مسئولان فضاهای هنری نسبت به ارتقا این امکانات مشارکت کنند.