باور عمومی بر این است که پنهان کردن سازه‌ای به وزن بیش از ۱۰۰ هزار تن، به همراه ناوگروه همراهش غیرممکن است.

اما ناوهای هواپیمابر با استفاده از تاکتیک‌ها و فناوری‌های خاص، توانایی شگفت‌انگیزی در ناپدید شدن دارند.

پنهان شدن از کشتی‌ها و هواپیماها

برای پنهان شدن ناوهای هواپیمابر، استراتژی‌های متعددی به‌کار گرفته می‌شود.

از دید کشتی‌های سطحی دشمن، ناو هواپیمابر با حفظ فاصله «فراافق» (over the horizon) و خروج از برد راداری، خود را پنهان می‌کند. این راهکار نسبتاً ساده است.

پنهان‌سازی از هواپیماها پیچیده‌تر است. اقدامات اصلی عبارتند از:

خاموش کردن سیستم ناوبری تاکتیکی TACAN (بیکن رادیویی هدایت هواپیماهای خودی).

استفاده از ارتباطات پرش فرکانسی (frequency-hopping) و رمزنگاری‌شده.

هدایت هواپیماها توسط کنترل‌کننده‌های ناو از فاصله حدود ۲۳ مایل از کشتی، با استفاده از سیستم‌های بسیار کم‌توان (low-power).

این روش‌ها از تعیین موقعیت از طریق «جهت‌یابی رادیویی» (Radio Direction Finding – RDF) جلوگیری می‌کنند. با وجود اینکه ناوها در برابر ماهواره‌های تصویربرداری یا هواپیماهای ارتفاع بالا آسیب‌پذیرند، وسعت عظیم اقیانوس‌ها یافتن آن‌ها را به یک چالش بزرگ تبدیل می‌کند.