یکی از آنها درگیری مسلحانه روز چهارشنبه در خان‌یونس بود، جایی که نیروهای حماس به یک پایگاه مستحکم ارتش نفوذ کردند. دیگری در فاصله نزدیک به ۲۰۰۰ کیلومتر دورتر، در خلیج فارس در حال رخ دادن است؛ جایی که ایران یک رزمایش بزرگ دریایی را آغاز کرده که انتظار می‌رود چند روز ادامه یابد.

حمله حماس زمانی آغاز شد که ۱۵ نیروی آن از دهانه تونلی تنها ۴۰ متر دورتر از یک موقعیت مستحکم ارتش که توسط نیروهای تیپ کفیر و واحدهای زرهی نگهبانی می‌شد، بیرون آمدند. این پایگاه بخشی از «کریدور امنیتی ماگن عوز» است که برای ایجاد حائل اضافی در برابر نفوذ از خان‌یونس به سمت اسرائیل طراحی شده است. از نگاه ارتش اسرائیل، این یک نبرد کلاسیک بود.

برنامه‌ریزی حماس دقیق بود: جمع‌آوری اطلاعات، کارگذاری بمب‌های کنار جاده‌ای برای مسدود کردن نیروهای کمکی، و آماده‌سازی مواد منفجره انتحاری برای نصب روی تانک‌ها و نفربرها. آنها به سه گروه تقسیم شدند: آتش سرکوب در برد بلند، آتش پوششی در برد نزدیک از بالای خاکریز، و تیم حمله‌ای که موضع را یورش برد.

اما شکست واقعی، نه در شجاعت تاکتیکی، بلکه در هوشیاری بود. یک دیده‌بان انسانی ساده می‌توانست ۱۵ مرد سیاه‌پوش را که در روشنای روز و در فاصله چند متری نزدیک می‌شدند، ببیند. در عوض، فرماندهان تنها به دوربین‌ها اتکا کردند ـ دوربین‌هایی که مهاجمان از پیش شناسایی کرده بودند و با یک تیر به‌سرعت از کار انداختند. بدون واکنش سریع و قاطع رزمندگان کفیر و گردان زرهی ۷۴، نتیجه می‌توانست بسیار وخیم‌تر باشد.

این رویداد نشان می‌دهد که درس‌های ۷ اکتبر به‌کار گرفته نشد. پایگاه‌هایی در قلمروی خصمانه نیازمند لایه‌های متعدد دیده‌بانی انسانی، سیم‌خاردار پیرامونی و برجک‌های نگهبانی برای پوشش همه مسیرهای ورودی هستند. در عوض، اتکا به دوربین‌ها و پهپادها به‌شکلی خطرناک ناکافی از آب درآمد. فناوری، با میدان دید محدودش، نمی‌تواند جایگزین چشمان و قضاوت انسانی شود.

در همین حال، در خلیج فارس، رزمایش نظامی ایران هشدار دیگری می‌فرستد.

ویدئوهای مانور ایران، شلیک موشک‌های کروز به اهداف دریایی و حتی سرنگونی یک هواپیمای دشمن توسط یک جنگنده ایرانی را نشان می‌دهد. پیام روشن است.

بیشترین توجه به تصویری از یک کشتی باری عظیم در پایان یکی از این ویدئوها جلب می‌شود ـ هشداری آشکار که ایران می‌تواند تجارت دریایی جهانی را در دریای عرب و اقیانوس هند مختل کند.

با آماده شدن قدرت‌های اروپایی برای بازگرداندن تحریم‌های «ماشه‌ای» در پایان ماه، ایران علامت می‌دهد که می‌تواند با به خطر انداختن کشتیرانی تلافی کند.

این علامت را نباید نادیده گرفت. ممکن است تهران دست به تلاش واقعی برای اجرای این تهدیدها بزند.

هم حمله حماس در خان‌یونس و هم قدرت‌نمایی دریایی ایران یادآور این است که در حالی‌که تمرکز روی غزه است، رهبری نظامی و سیاسی اسرائیل نباید نقاط کور خطرناک را ـ چه در حاشیه یک پایگاه مستحکم یا در آن‌سوی دریاها ـ نادیده بگیرد.