منصور حقیقت‌پور فعال سیاسی اصولگرا و از چهره‌های نزدیک به لاریجانی، بیان کرد: علی لاریجانی به‌عنوان گزینه‌ای «معقول، منطقی و مناسب» برای ایفای نقش در مدیریت اجرایی آینده جمهوری اسلامی ایران است.

او تأکید کرد: انتخاب لاریجانی می‌تواند به ارتقای جایگاه ایران در عرصه دیپلماسی بین‌المللی منجر شود و زمینه‌ساز ورود اندیشه‌های نو در سازوکارهای مدیریتی کشور باشد.

حقیقت‌پور بیان کرد: لاریجانی با بهره‌مندی از تجربه سیاسی، توانایی تشکیل تیمی کارآمد و صاحب‌فکر را دارد که می‌تواند برای چالش‌های پیچیده کشور راه‌حل ارائه کند. او ابراز امیدواری کرد که با حضور لاریجانی و همکارانش، فضای امنیتی کشور نیز به سمت ثبات و آرامش حداکثری حرکت کند و زمینه برای پیشرفت و حل مسائل اساسی فراهم شود.

این فعال سیاسی با اشاره به مخالفت برخی جریان‌های سیاسی با حضور لاریجانی گفت: «جریان‌هایی مانند انجمن حجتیه و جبهه پایداری از مخالفان جدی او هستند، اما واقعیت این است که این گروه‌ها در ساختار سیاسی کشور از قدرت مشروع و تشکیلاتی برخوردار نیستند.»

او با اشاره به وضعیت تشکیلاتی این جریان‌ها افزود: «بسیاری از این گروه‌ها حتی دفتر رسمی مشخصی در کشور ندارند. برای نمونه، جبهه پایداری فاقد ساختار سازمان‌یافته با دفاتر رسمی در سطح کشور است.»

حقیقت‌پور در ادامه تأکید کرد: کشور امروز نیازمند مدیریتی کارآمد، آشنا به سیاست و در تراز جمهوری اسلامی ایران در سطح بین‌المللی است و علی لاریجانی می‌تواند این نقش را به‌درستی ایفا کند.

این فعال سیاسی اصولگرا گفت: بین رییس جمهور و علی لاریجانی هم اختلاف فکری وجود دارد، اما «داشتن ایده‌ها و نگاه‌های خاص، امری طبیعی در فضای سیاسی کشور است و نمی‌توان آن را نافی عقلانیت یا صلاحیت افراد دانست.

حقیقت‌پور با اشاره به سابقه همکاری‌های این دو چهره در مجلس یادآور شد: او سال‌ها به‌عنوان جانشین علی لاریجانی فعالیت کرده، اما تفاوت میان آنها در نوع نگاه کارشناسی و پختگی سیاسی است. از نگاه او، دیدگاه‌های لاریجانی حاصل تجربه، تحلیل و شناخت عمیق از مسائل کشور است، نه صرفاً احساسی یا واکنشی.

او در ادامه، به بازگشت لاریجانی به ساختار قدرت علیرغم دو دوره ردصلاحیت در انتخابات اشاره کرده و گفت: این اتفاق لزوما به معنای وجود تناقض در ساختار سیاسی کشور نیست. به باور حقیقت‌پور، مسئله اصلی، فراتر از افراد، به مشکلات بنیادینی برمی‌گردد که کشور در حوزه حکمرانی با آن روبه‌روست. او تأکید کرد: «ما باید یک راهکار اساسی برای حکمرانی تعریف کنیم. باید بتوانیم به‌جای آنکه منتظر شویم بیمار شویم و با داروهای دم‌دستی درمان کنیم، از ابتدا ساختاری طراحی کنیم که مانع بیماری شود.»