هنگامی که یک بمب هسته ای منفجر می شود، ویرانی فوری و وحشتناک است. اما خارج از منطقه تخریب کامل، خطرات از بین نمی روند، بلکه تغییر می کنند. در ساختمان‌هایی که بیرون از شعاع تخریب کامل مرکز انفجار قرار دارند، تهدید اصلی از ساختارهای در حال فروریختن به چیزی کمتر قابل مشاهده اما همچنان کشنده تغییر می‌کند: جریان‌های هوای پرسرعت ایجاد شده توسط موج انفجار.

پژوهشگران دانشگاه نیکوزیا به این موضوع پرداخته‌اند که چه اتفاقی برای افرادی که در داخل ساختمان‌ها در محدوده به اصطلاح آسیب متوسط حمله هسته ای (MDZ) پناه می‌گیرند، می‌افتد.

هدف آنها این بود که بفهمند این جریان‌های هوای داخل خانه چگونه بر ایمنی انسان تاثیر می‌گذارد، به‌ویژه از آنجایی که چنین داده‌هایی می‌توانند در صورت وقوع احتمالی یک حمله هسته ای، به کاهش تلفات انسانی کمک کنند.

آنها با استفاده از شبیه‌سازی‌های مبتنی بر کلاهک هسته‌ای 750 کیلوتنی، چگونگی رفتار موج انفجار در ساختارهای تقویت‌شده با بِتُن را بررسی کردند.

یافته های آنها تصویری دلخراش را به تصویر می کشد. حتی در ساختمان هایی که فرو نمی ریزند، جریان هوای ایجاد شده در اثر موج انفجار می تواند به اندازه ای قوی شود که افراد را از زمین بلند کند، آنها را به دیوار پرتاب کند و باعث صدمات جدی یا مرگ شود.

خطر واقعی در داخل ساختمان ها

هنگامی که یک بمب هسته ای منفجر می شود، سه نیروی اصلی آزاد می شود: موج انفجار، تشعشعات حرارتی و تشعشعات یونیزان. هر کدام از این 3 نیرو نوع متفاوتی از تخریب را ایجاد می کنند، اما موج انفجار مسئول بیشتر آسیب های فیزیکی به سازه ها و افراد است. این عامل به عنوان یک موج ضربه ای پرفشار در هوا حرکت می کند و همه چیز را در مسیر خود در هم می شکند.