برخلاف تصوری رایج که عشق در سنین بالا سردتر، ساده‌تر یا کم‌جاذبه‌تر است، عشق‌های پخته چند ویژگی مثبت دارند: فشار کمتری به ظاهر و زیباشناسی وارد می‌شود، افراد آسیب‌پذیری بیشتری نشان می‌دهند و تجربه‌ای که از زندگی دارند کمک می‌کند روابط بهتر پیش بروند. روان‌شناسان می‌گویند وقتی سن بیشتر می‌شود، تجربه رابطه، شکست‌ها، شناخت خود و دیگری زیاد می‌شود و بنابراین انتخاب شریک زندگی و مدیریت روابط عاطفی دقیق‌تر و معنادارتر می‌شود.

افراد می‌گویند که با بالا رفتن سن، احساسات عاشقانه هنوز وجود دارد؛ اگرچه ممکن است شروع آن دشوارتر باشد چون هر کسی تاریخچه‌ای از روابط و زندگی احساسی دارد، واقع‌گرا‌تر شده و کمتر تحت تأثیر هیجانات صرف قرار می‌گیرد. این موضوع باعث می‌شود عشق بیشتر بر پایه همراهی، صمیمیت، همدلی و تفاهم باشد.

از طرف دیگر، عشق پخته بیشتر به جنبه احساس زندگی مربوط است نه فقط فعالیت جنسی یا ظاهر فیزیکی. نکته جالب این است که افراد بالغ معمولاً درونی آرام‌تر دارند، کم‌تر دغدغه حفظ جوانی یا ظاهرشان را دارند، و این امکان را پیدا می‌کنند که خود واقعی‌شان را بیشتر نشان دهند، بدون تظاهر.

یکی از روان‌شناسان می‌گوید که ویژگی‌های عشق عمیق در سنین پخته عبارت‌اند از: آرزوی ماندگاری رابطه، راحتی در کنار هم بودن، همدلی و دل‌سوزی و ارزش‌گذاری بر جنبه‌های انسانی و احساسی به جای فشارهای اجتماعی یا زیباشناختی. همچنین ارتباط در این سنین ساده‌تر و شفاف‌تر است چون فیلترها کمتر‌اند، توقعات شخصی واقع‌بینانه‌تر شده‌اند و پذیرش محدودیت‌ها در انسان بیشتر می‌شود.

عشق پخته گاهی همراه است با ترس از زمان یا حس کندن فرصت با آگاهی از این که زندگی کوتاه‌تر است که این نیز می‌تواند رابطه را ارزشمندتر و هیجان‌انگیزتر کند. این آگاهی ممکن است عشق را بیشتر قدر دانسته و روابط را به شکل معنادارتری تجربه کند.