او پیش‌تر نیز به دلیل کمک به مرگ مادر بیمارش در سال ۲۰۰۶ محکوم شده بود و سال‌هایی را در آفریقای جنوبی درگیر پرونده‌های مشابه گذرانده بود.

دیویسون خود را یک «همراه دلسوز» می‌داند و می‌گوید هدفش کمک به کسانی بوده که نمی‌خواستند زندگی‌شان با رنج جسمی یا روانی ادامه یابد.

نقش او بیشتر در فراهم کردن شرایط، راهنمایی و همراهی افراد تا کلینیک بوده است، نه اجرای مستقیم عمل.

به گفته خودش، همه این تصمیم‌ها آزادانه و آگاهانه گرفته شده و افراد تحت فشار نبوده‌اند.

برخی از کسانی که به سراغ او آمدند بیماری لاعلاج داشتند، اما بعضی دیگر فقط از دردهای مزمن یا مشکلات شدید روانی رنج می‌بردند.