پس از تجمع تعدادی از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه تهران ، با حمید زارع، مدیرکل امور خوابگاه‌های این دانشگاه گفت‌وگو شد تا دلایل ایجاد این مشکلات برای دانشجویان روشن شده و راهکارهای اجرایی دانشگاه برای رفع این معضلات مشخص شود.​

حمید زارع اظهار کرد: طبق مقررات، دانشجویان دوره کارشناسی تا ۸ نیم‌سال، دوره کارشناسی ارشد تا ۴ نیم‌سال و دوره دکتری تا ۸ نیم‌سال مجاز به استفاده از خوابگاه هستند. با این حال، برخی دانشجویان به دلایل مختلف تحصیلشان طولانی می‌شود و مایلند پس از اتمام این مدت نیز در خوابگاه مستقر بمانند. امکانات اضافی تنها زمانی در اختیار این دانشجویان قرار می‌گیرد که ظرفیت خوابگاه‌ها اجازه دهد.

وی افزود: ظرفیت خوابگاه‌ها محدود است و نمی‌توانیم همه دانشجویان سنواتی را اسکان دهیم. برخی از این دانشجویان حتی یک یا دو ترم اضافه در خوابگاه‌ها اقامت داشته‌اند؛ اما از نیم‌سال آینده، که از بهمن شروع می‌شود، امکان اسکان آنها وجود ندارد و باید برای محل سکونت خود چاره‌ای بیندیشند. این تصمیم باعث اعتراض برخی دانشجویان شده است.

زارع تاکید کرد: این مصوبه از سوی هیئت رئیسه دانشگاه ابلاغ شده و ما مجری آن هستیم. باتوجه به افزایش هزینه‌های اداری و محدودیت ظرفیت خوابگاه‌ها، مجبور شدیم این سیاست را اجرا کنیم. در برخی خوابگاه‌های دخترانه، اتاق‌هایی با ظرفیت ۴ نفر اکنون ۶ نفر پذیرش دارند و دانشجویان ورودی از شرایط موجود ناراضی‌اند؛ زیرا فضای کافی برای وسایل شخصی خود ندارند. هدف ما حفظ کیفیت زندگی دانشجویانی است که در سنوات مجاز خود قرار دارند.

وی ادامه داد: وقتی ظرفیت کافی وجود ندارد، ناچار به اعمال محدودیت هستیم تا کیفیت زندگی دانشجویان در سنوات مجاز تضمین شود.

زارع در پاسخ به پرسشی درباره عدم اضافه شدن خوابگاه در طرح توسعه دانشگاه، گفت: زمین‌هایی برای ساخت خوابگاه در اختیار دانشگاه وجود دارد؛ اما ساخت خوابگاه هزینه بسیار بالایی دارد و نیازمند تامین اعتبار از سوی دولت است. اخیرا خیر آقای دکتر مصلی‌نژاد خوابگاهی با ظرفیت ۲۳۲ نفر در کوی دانشگاه ساخته که وعده تحویل آن تا شهریور سال آینده داده شده است. در مجموع، تعداد دانشجویان سنواتی دختر حدود ۲۴۰ نفر و دانشجویان پسر حدود ۳۲۰ نفر است.

مدیرکل امور خوابگاه‌های دانشگاه تهران ضمن ابراز همدردی با دانشجویان افزود: ما شرایط این دانشجویان را درک می‌کنیم؛ اما اداره مجموعه‌ای با ۱۲ هزار دانشجوی خوابگاهی و ظرفیت محدود، دشواری‌های خود را دارد. اسکان بیش از ظرفیت در اتاق‌ها می‌تواند مشکلات اجتماعی و فرهنگی ایجاد کند.

زارع در پایان گفت: بخشی از مشکلات دانشجویان سنواتی ناشی از مسائل اجتماعی و برخی نیز به نبود فرصت کافی اساتید برای نظارت بازمی‌گردد. با این حال، ما در تلاش هستیم که در صورت امکان، از طریق همکاری دانشجویان حاضر در خوابگاه، راهی برای رفع مشکل سایر دانشجویان پیدا کنیم.