به‌طور کلی، کسب مهارت رانندگی برای افراد تازه‌وارد نیازمند تجربه عملی کافی است و صرفاً آموزش‌های تئوری کفایت نمی‌کند. این تجربه، به‌ویژه در تشخیص زودهنگام خطرات احتمالی، نقشی حیاتی دارد.

تشخیص خطر، کابوس بزرگ‌تر از پارک دوبل!

بسیاری از رانندگان تازه‌کار، انجام مانورهای فنی مانند پارک دوبل را دشوارترین بخش آموزش رانندگی می‌دانند و برای قبولی در امتحان گواهینامه رانندگی استرس زیادی تجربه می‌کنند. اما کارشناسان معتقدند که تصادفات ترافیکی، که عامل اصلی مرگ‌ومیر در گروه سنی ۱۵ تا ۱۸ سال است، اغلب به‌دلیل عدم توانایی رانندگان جدید در تشخیص به‌موقع خطرات رخ می‌دهد.

به گفته لین راجرز، رئیس انجمن آموزشگاه‌های رانندگی آمریکا، در حالی که رانندگان مبتدی همواره به مانورهای فنی فکر می‌کنند، مربیان رانندگی تاکید دارند که تشخیص خطر، به‌ویژه هنگام نزدیک‌شدن به چهارراه‌ها، دشوارترین بخش است؛ چرا که عدم مهارت در این نقاط خود را نشان می‌دهد. درک رفتار رانندگان پرخاشگر یا عابران پیاده بی‌احتیاط صرفاً با گذراندن زمان پشت فرمان به‌دست می‌آید.

راهکار طلایی برای کاهش ترس از رانندگی: قدرت تجربه عملی!

یک نظرسنجی از موسسه ملی بهداشت آمریکا نشان داد که تمرین رانندگی تحت نظارت و با دفعات بالا، رانندگان نوجوان را در برابر تصادفات مرگبار محافظت می‌کند. در واقع، این تمرین‌ها نرخ تصادفات را تا ۳۹ درصد کاهش می‌دهد. با این حال، مطالعه‌ای توسط بیمه پرگرسیو نشان داد که تنها ۱۱ درصد از رانندگان تازه‌کار بیش از ۶۰ ساعت رانندگی تحت نظارت را تجربه کرده‌اند.

گروه Advocates for Highway and Auto Safety از تمام ایالت‌ها می‌خواهد که حداقل ۷۰ ساعت رانندگی تحت نظارت را برای متقاضیان گواهینامه رانندگی جوان اجباری کنند. در همین راستا، دستورالعمل‌های NHTSA برای رانندگان نوجوان و والدین آن‌ها تاکید می‌کند که والدین باید از سنین پایین و به‌طور مداوم درباره رانندگی ایمن با فرزندان خود صحبت کنند. همچنین، نوجوانانی که والدینشان محدودیت‌های رانندگی وضع می‌کنند و خود الگوی خوبی هستند، کمتر درگیر رفتارهای پرخطر حین رانندگی می‌شوند.