باستان‌شناسان در سال ۱۹۰۶ میلادی، هنگام کاوش در مقبره «مِریت» (Merit) که در آن به همراه همسرش «خا» (Kha) در «اقصر» (تبس باستان) دفن شده بود، کلاه‌گیسی را کشف کردند. «ارنستو اسکیاپارلی» (Ernesto Schiaparelli)، باستان‌شناس درباره آن نوشته است «این کلاه‌گیس که از موی انسان با رنگ قهوه‌ای تیره درست شده بود، همچنان به‌خاطر روغن‌های معطری که بیش از سه هزار سال پیش روی آن مالیده شده بود، برق می‌زد.»
«لایوساینس» نوشت، «اسکیاپارلی» این کلاه‌گیس را در جعبه‌ای بلند از چوب اقاقیا پیدا کرد. نام «مریت» روی این جعبه حک شده بود. داخل جعبه، دو پایه چوبی پوشیده از کتان، کلاه‌گیس را نگه می‌داشتند. مقبره غنی آن دو، شامل مومیایی‌های تزئین‌شده «خا»، معمار فرعون «آمن‌هوتپ دوم» و خود «مریت» می‌شد. علاوه‌بر این، صندوق آرایشی پر از وسایل، و سبدی پر از سنجاق‌سر، تیغ‌ها و شانه‌های چوبی او نیز پیدا شد. بیشترِ حدود ۵۰۰ شیء کشف‌شده در آرامگاه «خا» و «مریت»، اکنون در موزه مصر در تورین واقع در ایتالیا نگهداری می‌شود.
«مریت»، کلاه‌گیس موج‌داری که از وسط‌فرق‌خورده بود را روی سر مو تراشیده یا موهای بسیار کوتاهش می‌گذاشت. احتمالا این موج‌های ریز با بافتن مو در حالت خیس و باز کردن بافت‌ها پس از خشک شدن ایجاد می‌شدند.
بنابراعلام موزه مصر، «این نوع آرایش مو اغلب با گل‌ها و تاج‌های زینتی تزئین می‌شد که در میانه دودمان هجدهم بسیار مد بود، همان‌طور که در نقاشی‌ها و تندیس‌های آن دوره دیده می‌شود.»
در مصر باستان، کلاه‌گیس‌ها میان مردان و زنان طبقه ممتاز بسیار رایج بود. آن‌ها امکان آراستن مو به شکل‌های پیچیده و در عین حال محافظت در برابر آفتاب مستقیم و شپش سر را فراهم می‌کردند. برخی کاملا سر خود را می‌تراشیدند و سپس کلاه‌گیس می‌گذاشتند و برخی دیگر موهای طبیعی خود را کوتاه نگه می‌داشتند و کلاه‌گیس را روی آن می‌گذاشتند.
در یک مطالعه به سال ۲۰۱۶ درباره کلاه‌گیس «مریت»، پژوهشگران با استفاده از روشی برای شناسایی و اندازه‌گیری ترکیب‌های شیمیایی، جزئیات بیشتری درباره آرایش و مراقبت موی او به دست آوردند. آن‌ها شواهدی از روغن گیاهی روی مو پیدا کردند که احتمالا برای صاف نگه داشتن و حفظ سلامت آن استفاده می‌شده است و چیزی شبیه ژل موی باستانی بوده است. آن‌ها همچنین نشانه‌هایی از کلسترول، ترکیبی که در پوست سر انسان وجود دارد را روی یکی از شانه‌ها پیدا کردند که نشان می‌داد «مریت» در زمان حیاتش از آن شانه استفاده می‌کرده است.
بر اساس این تحلیل، پژوهشگران نتیجه گرفتند که «مریت» موهای خود را صاف شانه می‌کرد و با مخلوطی از روغن گیاهی، صمغ گیاهی، بلسان و موم زنبور آن را می‌پوشاند. این‌ها همان موادی‌اند که میان دندانه‌های شانه نیز پیدا شدند.
به گفته مصرشناسی به نام «جوان فلچر»، تعداد قابل توجهی از کلاه‌گیس‌ها و اکستنشن‌های باستانی مصر تاکنون سالم مانده‌اند و قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده آن‌ها به حدود ۳۴۰۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد. او می‌گوید موضوع آرایش مو در مصر باستان در چند دهه اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است و هنوز می‌توان از کلاه‌گیس‌هایی مانند کلاه‌گیس «مریت» چیزهای فراوانی آموخت.
کلاه‌گیس و ژل موی ۳۴۰۰ساله!
نظر شما