بوی دود از بامداد در هوای خنک کلاردشت پیچیده است. در دوردست، جایی میان صخره‌های بلند و دره‌های تنگ رودبارک، خطی از شعله‌های سرخ چون زخمی تازه بر پهنه سبز جنگل افتاده؛ همان‌جا که امروز نامش دوباره در صدر اخبار قرار گرفته: «ساییدم رودبارک» ‌ تکه‌ای از بهشت شمال که حالا در آغوش آتش می‌سوزد.

صبح هنوز کاملاً بالا نیامده بود که گزارش‌های اولیه از دیده‌بانان محلی به اداره منابع طبیعی کلاردشت رسید. تلفن‌ها پشت سر هم زنگ می‌خورد و صدای مردان محلی که می‌گفتند «آتش از شیب بالا می‌آید» حکایت از حادثه‌ای جدی داشت. حسن سام دلیری، رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری کلاردشت، نخستین مقام مسئول بود که با چهره‌ای نگران از پشت خط گفت: آتش‌سوزی در منطقه ساییدم رودبارک رخ داده و نیروهای منابع طبیعی بلافاصله به محل اعزام شدند.

اما رفتن به آنجا آسان نبود؛ جاده‌ای وجود نداشت، فقط راه‌های مال‌رو و سنگی، گذرگاه‌هایی که تنها بزهای کوهی بلدند. ماشین‌ها تا نقطه‌ای رفتند و از آنجا به بعد، راه فقط با پا، با بیل و با جان طی شد. مأموران و مردم محلی، کوله‌های آب، بیل و آتش‌کُش را به دوش گرفتند و خود را به دل دود رساندند.

دلیری در حالی که صدایش در میان زبانه‌های باد و شعله می‌پیچید، گفت: منطقه سخت‌گذر و صخره‌ای است؛ آتش هنوز مهار نشده و تلاش‌ها برای کنترل آن ادامه دارد.

در جنگل، صدای ترکیدن شاخه‌های خشک با شعله‌ها در هم آمیخته بود. خاکسترها بر شانه‌ها می‌نشست و بوی سوختن برگ و چوب در هوا موج می‌زد. نیروهای محیط زیست، اهالی روستاهای اطراف و کارکنان منابع طبیعی، در یک صف نانوشته کنار هم ایستاده بودند. بعضی‌ها با شاخه‌های تر، بعضی با پتک و بیل، و بعضی با دستان خالی، به جان آتش افتاده بودند.

یکی از اهالی پیر روستا که برای کمک آمده بود، زیر لب می‌گفت: این جنگل‌ها نفس ماست... اگر برود، دیگر برنمی‌گردد.

با گذشت ساعت‌ها، باد هر لحظه مسیر خود را عوض می‌کرد و همین، کار را برای مهار سخت‌تر می‌کرد. هر بار که شعله‌ای خاموش می‌شد، در نقطه‌ای دیگر، دود تازه‌ای بلند می‌شد. انگار جنگلی زخمی، در برابر فرزندانش دست به مقاومت زده باشد.

آتش‌سوزی‌های جنگلی در کلاردشت، داستان تازه‌ای نیست؛ هر سال تابستان، جایی در دل البرز غربی شعله‌ای برمی‌خیزد و حافظان طبیعت را به میدان فرا می‌خواند. اما این‌بار شدت حادثه و صعب‌العبوری منطقه، کار را به مرحله‌ای فراتر از معمول رسانده است.

در عصر همان روز، تیم‌های پشتیبان از اداره کل منابع طبیعی مازندران نیز به منطقه اعزام شدند. در حالی که آفتاب آخرین پرتوهای خود را بر قله‌های اطراف می‌پاشید، گروه‌ها به صورت نوبتی، آتش را محاصره کردند. هنوز خبری از مهار کامل نیست، اما امید در چشمان خسته‌شان زنده است.

جنگل‌های رودبارک و کلاردشت بخشی از میراث سبز مازندران‌اند؛ تکیه‌گاه کوه و رود، و حافظ خاک و آب این سرزمین. حالا در ساییدم، نبردی خاموش در جریان است؛ نبردی میان انسان و آتش، میان عشق به زمین و بی‌رحمی طبیعت.

دلیری در پایان گفت: تا لحظه مهار کامل آتش، هیچ نیرویی منطقه را ترک نخواهد کرد. ما تا آخر می‌مانیم.

در غروب آن روز، شعله‌ها هنوز در برخی نقاط زبانه می‌کشیدند؛ اما در میان دود، صدای بیل‌ها، فریادهای همیاری و گام‌های مردانی که از خاکستر نمی‌ترسند، نوید می‌داد که این جنگل، هنوز زنده است هرچند زخمی، هرچند خسته، اما زنده.

حسن سام دلیری رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری کلاردشت اظهار داشت: آتش‌سوزی در منطقه ساییدم رودبارک رخ داده ‌و نیرو‌های منابع طبیعی شهرستان کلاردشت بلافاصله به محل حادثه اعزام شدند.

وی با بیان اینکه نیرو‌های منابع طبیعی با همراهی نیرو‌های مردمی و محیط زیست در حال مهار آتش هستند، افزود: مسیر منطقه سخت‌گذر و صخره‌ای است.

دلیری تصریح کرد: آتش هنوز مهار نشده و تلاش‌ها برای کنترل و مهار آتش در جریان است.