ابراهیم رزاقی، اقتصاددان، پژوهشگر و مدرس بازنشسته دانشگاه تهران دار فانی را وداع گفت.او متولد سال ۱۳۱۸ در تهران بود و دکترای توسعه اقتصادی خود را از فرانسه دریافت کرد. رزاقی دانشیار بازنشسته دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران و از چهره‌های شاخص اقتصاد توسعه در ایران بود.از وی آثاری چون «اقتصاد ایران‌زمین»، «آشنایی با اقتصاد ایران» و «توسعه و وابستگی» بر جای مانده است.

حوزه مطالعاتی او شامل توسعه اقتصادی، اقتصاد صنعتی و انرژی، اقتصاد سیاسی و پژوهش‌های اجتماعی تغییر بود.

وی منتقد سیاست‌هایی چون خصوصی‌سازی و سیاست واردات محور بود.اوطرفدار اقتصاد تعاونی بود و در سخنانش همواره عدالت را مورد تاکید قرار می‌داد.

او همواره بر لزوم حرکت به سمت استقلال اقتصادی و توجه به تولید داخلیتأکید می‌کرد.

وی با رویکردی متفاوت، اقتصاد را نه یک هدف، بلکه وسیله‌ای برای کسب کمالات معنوی و اخلاقی می‌دانست و در تحلیل‌های خود، همواره مسائل اقتصادی را با مفاهیم عدالت اجتماعی و مردم‌محوری پیوند می‌داد.

وی معتقد بود سوسیالیسم امتحان خود را پس داده و نتیجه‌اش معلوم است؛ سرمایه‌داری هم اتفاقاً، هم در ایران و هم در خارج از ایران امتحان خود را پس داده و اثرات مرگبار آن ثابت شده. فقط یک اقتصادِ «تعاونی-محور» و مشارکتی‌ست که هم عدالت را برقرار می‌سازد و هم به رشد و بالندگی انسان‌ها می‌انجامد.