دکتر موالی‌زاده، استاندار خوزستان، نشان داد که سیاست، اگر از مردم فاصله نگیرد، هنوز می‌تواند چهره انسانی خود را بازیابد. او، به بیمارستان رفت؛ با خانواده متوفی نشست و حقیقت را پیگیری کرد. در روزگاری که بسیاری از مدیران در پشت واژه‌های رسمی پناه می‌گیرند، او چالش را با شجاعت مدنی مدیریت کرد تا نشان دهد که تصمیم دولت برای انتصاب او هوشمندانه بوده است.

این همان نکته ای است که رئیس‌جمهور، مسعود پزشکیان، درک درستی از آن داشت و گفت: «استاندار خوزستان از آزمون مردمی سربلند بیرون آمد.» جمله‌ای که بیش از آنکه تقدیر باشد، نوعی اعلام معیار است؛ معیاری برای تمایز میان مدیرانی که فقط حکومت می‌کنند و آنان که حکمرانی می‌فهمند.

موالی‌زاده در این آزمون، نه تنها توانست فضا را از التهاب به آرامش برگرداند، بلکه به جامعه نشان داد که می‌توان از دل چالشها، سرمایه اجتماعی و فرصت ساخت. اقدام سریع برای شناسایی و برکناری مسببان، حضور در بیمارستان، همراهی با خانواده و نظارت بر روند رسیدگی قضایی، نشان از مدیری دارد که می‌داند قدرت، زمانی معنا دارد که در خدمت اعتماد عمومی باشد.

این رفتار، ادامه همان رویکردی است که از آغاز مسئولیتش در خوزستان دنبال کرده: مدیریت مبتنی بر خرد جمعی و گفت‌وگوی اجتماعی. او از جنس مدیرانی است که باور دارند «خوزستان» نه فقط مسئله‌ای اجرایی، بلکه مسأله‌ای انسانی و اجتماعی است؛ و پاسخ به مسائل انسانی، از مسیر احساس مسئولیت اجتماعی می‌گذرد، نه از دیوارهای سفت و سخت ادارات.

خوزستان در سال‌های اخیر بارها قربانی تصمیم‌های شتاب‌زده یا بی‌تفاوتی مدیریتی بوده، اما این‌بار، با مدیری روبه‌رو است که «خردورزی» را نه در نظریه، بلکه در عمل نشان می‌دهد.

مدیریت او در ماجرای خودسوزی احمد بالدی، آزمونی بود برای سنجش صداقت، شجاعت و عقلانیت سیاسی در سطح استان. آزمونی که نتیجه‌ روشنی در پی دارد. بحران، اگر به‌درستی فهمیده شود، می‌تواند فرصتی برای بازسازی اعتماد باشد. شاید این‌بار، خوزستان از دل رنج، درسی برای سیاست ایران فرستاد—درسی ساده و عمیق: حکمرانی واقعی، از دل مردم آغاز می‌شود، نه از پشت میزها.