احمد زیدآبادی در یادداشتی با عنوان «این نوع اشارات سَمّ است!» نوشت: «حسام‌الدین آشنا از نزدیکان سیاسی حسن روحانی خطاب به سردار عزیز جعفری نوشته است: "چه نهادی مسئول مدیریت و هماهنگی ارتباطات رسانه‌ای فرماندهان نظامی فعلی و سابق در موضوعات حساس دفاعی است؟ آیا دیگران هم اجازه دارند درباره دریافت‌ها، پرداخت‌ها و عملکردهای این فرماندهان سخن بگویند؟ در صندوق پاندورا را باز نکنید."

این نوع اشارات و کنایات از نقطه‌نظر شفافیت قانونی در یک کشور به نظرم "سمّ" است! چون معنای صریح این کنایات این است که اولاً جرمی به وقوع پیوسته اما به دلایلی مکتوم مانده است و ثانیاً، دو طرف دعوا دست‌شان زیر ساطور یکدیگر است و چنانچه یک طرف دست به افشاگری بزند، با افشاگری متقابل روبرو می‌شود! آیا توصیه به بازنکردن درِ صندوق پاندورا معنی دیگری هم می‌دهد؟

طبق همۀ قوانین الهی و بشری و طبیعی و عرفی، هر فردی در هر مقامی اگر مرتکب جرمی قابل اثبات با ادله و مستندات محکمه‌پسند شود، باید مورد پیگرد قضایی قرار گیرد و کتمان کردن آن ظلم آشکار است. در عین حال، اگر بدون سند و مدرک لازم ادعای ارتکاب جرم مشخصی علیه فردی مطرح شود، از جنس ایراد اتهام است که این هم به نوبۀ خود قابل پیگرد قانونی است!

با توجه به آنچه آقای آشنا نوشته است، دستگاه قضایی باید خواهان دریافت اطلاعات مورد اشارۀ وی شود. اگر اطلاعات او مستند است، بر اساس آنها پرونده تشکیل دهد و اگر نامستند است آقای آشنا پاسخگو باشد.

شفاف‌سازی این موارد حداقل حقوق عامۀ مردم ایران است.»