این سریال ۸ اپیزودی، تازه‌ترین سریال تاریخی نتفلیکس به قلم «استیون نایت»، خالق سریال ماندگار «پیکی بلایندز» است که تمامی قسمت‌های آن در ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر و به یکی از آثار پر بحث و پربیننده‌ این روزها تبدیل شده است.

«خاندان گینس» با کسب نمره‌ 5/7 از سایت آی‌ام‌دی‌بی نشان می‌دهد که نه تنها ارزش تماشا دارد بلکه مخاطبان با یک امپراتوری در «ایرلند» آشنا می‌شوند که شاید پیش از این اسمش را نشنیده بودند.

«آنتونی بویل»، «لویی پارترچ»، «فیون اوشی»، «امیلی فرن»، «جیمز نورتون»، «نیام مک‌کورمک»، «شیموس اوهارا» و «دانیل کالیگان» در این اثر هنرنمایی می‌کنند. «گینس» یکی از برندهای معروف نوشیدنی با طعم ایرلندی در جهان تا به اکنون است. داستان از آنجا آغاز می‌شود که «بنجامین گینس» صاحب برند «گینس» پس از مرگش همه‌ اموال خود از جمله کارخانه‌ نوشیدنی را به فرزندانش می‌سپارد.

این اتفاقات در بستر تحولات اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ایرلند و اروپا رخ می‌دهد. در سریال از یک طرف با «دوبلین» قرن نوزدهم می‌توان آشنا شد که ملی‌گرایان و آزادیخواهان با عنوان انجمن برادری(فنین‌ها) می‌خواهند از زیر یوغ انگلستان خارج شوند، از سوی دیگر با فضای شهر نیویورک که ملی‌گرایان در آنجا برای خود یک مکان امن برای حمله به انگلستان تدارک دیده‌اند و از جهتی دیگر نبرد میان کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها. از همان سکانس آغازین «خاندان گینس»، مخاطب به جهانی برده می‌شود که حس تاریخی و مدرن به او القا می‌شود. موتیف‌های اصلی این سریال، جاه‌طلبی، عشق، رقابت و روابط خانوادگی است.

از آنجا که «استیون نایت» سریال را ساخته اکثر تماشاگران بر این باور بودند که با یک داستان هیجانی ‌پر از کشمکش روبه‌رو‌ می‌شوند اما از آنجا که سریال مبتنی بر واقعیت است و «نایت» سعی کرده به وقایع کاملا وفادار باشد، سکانس‌ها کش‌دار است، گویا پایبندی به تمام وقایع برای سریال تبدیل به یک ‌چالش شده است. بیشتر اپیزودها دارای ریتمی کند و برخی از آنها دارای روندی سریع است که باعث می‌شود، داستان به ثبات کامل نرسد. از این‌رو پیرنگ اصلی نسبتا کند پیش می‌رود و خرده‌پیرنگ‌ها در لابه‌لای آن گم و نصفه و نیمه رها می‌شوند.

«گینس بزرگ» چهار فرزند به نام‌های «آرتور»، «ادوارد» ، «آن» و «بن» دارد که هر کدام از آنها برای خود، سازی متفاوت می‌زنند با این حال همیشه پشت یکدیگر هستند. «نایت» درباره‌ روند انتخاب بازیگران می‌گوید: «برای هر نقش، بازیگرانی که نخستین انتخاب ما بودند، پذیرفتند و این اتفاق بسیار نادر است. ما توانستیم بهترین‌ها را داشته باشیم و نتیجه این شد که بازیگران واقعا روی صحنه مانند یک خانواده احساس می‌شدند». در سریال علاوه بر شبیه‌سازی روابط خانوادگی میان شخصیت‌ها، شباهت ظاهری بازیگران با افراد هم در نظر گرفته شده است. «آرتور» با بازی«آنتونی بویل» فرزند ارشد خانواده دارای ظاهری اشرافی‌ است.

او پیش از مرگ پدرش، سال‌ها در لندن زندگی می‌کرده و از منظر سیاسی، جاه‌طلب به شمار می‌رود که مشکلات شخصی وی، پاشنه آشیل‌اش محسوب می‌‌شود. او درباره‌ تجربه‌اش در این نقش می‌گوید:«احساس آزادی زیادی داشتم و استیون این آزادی را به من داد تا عناصر شخصی خودم را در شخصیت آرتور وارد کنم». «ادوارد» با بازی «لوییس پاتریچ» باهوش، عمل‌گرا و ایده‌آل‌گراست.

او درصدد وسعت بخشیدن به امپراتوری نوشیدنی «گینس» است و به عنوان شخصیتی خلاق و نوآور در ایرلند مطرح بوده. «پاتریچ» نیز در رابطه با انتخاب نقش‌اش می‌گوید: «ادوارد کاملا با من متفاوت است و همین باعث شد به او علاقمند شوم. او فردی جدی، بلندپرواز و بسیار استراتژیک است». «بن» با بازی «فیون شی» در نقش برادر و فرزند کوچک‌تر «گینس» همیشه نادیده گرفته شده به طوری که معتاد به الکل است که بعدها به عنوان کاپیتان در نیروهای سلطنتی سوارکاران بریتانیا خدمت می‌کند. «آن» با بازی «امیلی فرن»، تنها دختر خاندان «گینس»، زنی باهوش و واقع‌گراست که سعی می‌کند همه برادران را متحد کند.

کارگردان مجموعه در زمینه‌ شخصیت‌پردازی‌ها بسیار پخته عمل کرده و لایه‌های درونی و ابعاد روانی هر کدام را به تصویر درآورده است. در این میان کاراکتر «رفرتی» به عنوان کار چاق‌کن خاندان «گینس» به نظر تخیلی می‌آید و اگر هم چنین فردی وجود داشته، سازنده این شخصیت را به شکلی اغراق‌گونه نمایش داده است. در زمینه تصویرسازی و طراحی بصری باید گفت که «خاندان گینس» تلاش زیادی کرده تا فضای قرن نوزدهم دوبلین را بازسازی کند. طراحی لباس، طراحی صحنه و لوکیشن‌هایی در شمال‌غرب انگلستان و ‌ولز به خوبی از آب درآمده است با این حال منتقدان ایرلندی بر این باورند که سریال تنها نمایشی کلیشه‌ای از تاریخ ایرلند و استبداد مستعمراتی دارد. برخی شخصیت‌ها یا سازمان‌ها مانند انجمن برادری چنان به شکل اغراق‌آمیز یا نمادین نمایش داده شده‌اند که برای برخی مخاطبان باورپذیر نیست.

نسل بجا مانده از خاندان «گینس» نیز مدعی است که شخصیت‌ها به شدت تخیلی بازتعریف شده‌اند و احترام کافی به واقعیت تاریخی گذاشته نشده است. همچنین برخی از منتقدان معتقدند که موسیقی مدرن باعث قربانی شدن اصالت اثر شده است. اما مهم‌ترین ایرادی که می‌توان به این سریال گرفت، گویش نادرست ایرلندی است که بیشتر تقلیدی است تا واقعیت و حس مصنوعی را القا می‌کند.

در نهایت سریال «خاندان گینس» مجموعه‌ چشم‌نوازی است که با المان‌های بصری، مخاطب را به دنبال خود می‌کشاند هر چند که منتقدان بر این باورند که به این مجموعه نمی‌توان به عنوان یک سند تاریخی دقیقی نگاه کرد. بعد از پایان فصل اول، نتفلیکس رسما ساخت فصل دوم آن را تایید کرد.