نسل Z، که در دنیای سرعت و فوریت بزرگ شده، اتو کردن را کاری وقت‌گیر و غیرضروری می‌داند. نظرسنجی‌ها در اسپانیا نشان می‌دهند که اتو کردن منفورترین کار خانگی است. ساندا کاستلانوس، متخصص تصویر شخصی، می‌گوید: «جوانان به دنبال عملی بودن هستند. آن‌ها پارچه‌هایی را انتخاب می‌کنند که نیاز به نگهداری کمتری دارند. پاندمی هم چروک را به‌عنوان بخشی از استایل‌های غیررسمی عادی کرد.» این تغییر نه‌تنها عملی است، بلکه واکنشی به فرهنگ کمال‌گرایی در شبکه‌های اجتماعی است. روچیو واسکز، فعال حوزه مد، معتقد است: «چروک‌ها به ظاهر ما زندگی و اصالت می‌بخشند، در دنیایی که مینیمالیسم صنعتی همه‌چیز را یکنواخت کرده.»

جایگزین‌های مدرن برای اتو

نسل جدید به جای اتو به راه‌حل‌های خلاقانه روی آورده است: اسپری‌های ضدچروک، قرار دادن یخ در ماشین لباسشویی برای صاف شدن پارچه، یا آویزان کردن لباس در حمام برای استفاده از بخار. خوان آولاندا، طراح اسپانیایی، می‌گوید: «اتو شهرت بدی دارد چون به نظر کند و قدیمی می‌آید. اما همه دوست دارند خوب به نظر برسند. برای همین اسپری‌ها و بخارشوها محبوب شده‌اند مثل جادویی برای بی‌نیازی از اتو.» فناوری هم به کمک آمده: پارچه‌های هوشمند ضدچروک و ضدلکه، نیاز به اتو را کمتر کرده‌اند.

لذت اتو کردن و دلایل محیط‌زیستی

با این حال، برخی هنوز اتو کردن را دوست دارند. یولاندا دیاز، سیاستمدار اسپانیایی، در مصاحبه‌ای گفته: «اتو کردن مرا آرام می‌کند. ساعت‌ها روی یک نقطه تمرکز می‌کنم و لباس‌های خودم و دیگران را اتو می‌کنم.» در سال ۱۹۸۶، الکس اینگرسول در روزنامه تایمز نوشت که اتو کردن برایش لذتی رمانتیک است، فرصتی برای قدردانی از پارچه‌ها و کار دست طراحان.

از سوی دیگر، دلایل محیط‌زیستی هم به این جنبش کمک کرده است. خوان کار، فعال محیط زیست در روز جهانی «پیراهن چروک» (۲۰ دسامبر) می‌گوید: «نپوشیدن لباس اتوشده مثل کاشتن هفت درخت است، چون از انتشار کربن جلوگیری می‌کند.»

چروک در برابر ظرافت: کجا خط بکشیم؟

با وجود این تغییرات، کاستلانوس و آولاندا تأکید می‌کنند که چروک در موقعیت‌های رسمی جایی ندارد. در عروسی‌ها، گالاها یا مصاحبه‌های کاری، لباس اتوشده نشانه احترام و حرفه‌ای‌گری است. آولاندا هشدار می‌دهد: «در مد، جزئیات بلندتر از کلمات صحبت می‌کنند. یک ظاهر بی‌عیب می‌تواند آرام باشد، اما هرگز نباید شلخته به نظر بیاید.»