این دانش‌آموز پس از تجربه ممنوع شدن استفاده از گوشی برای ثبت جزوه‌ها، متن نامه‌ای ساده اما مستقیم به وزیر آموزش‌وپرورش نوشت و خواستار تغییر قوانین محدودکننده تلفن همراه شد. در متن نامه آمده است: «در تمام کشورها، آوردن گوشی سر کلاس برای دانش‌آموزان مجاز است و به پیشرفت تحصیلی کمک می‌کند.» پیش از این هم کمپین‌های مشابهی با تعداد امضاهای کمتر شکل گرفته بود اما به نتیجه نرسید.

وزارت آموزش‌وپرورش ایران در واکنش به این کارزار اعلام کرده که همراه داشتن گوشی در مدرسه ممنوع نیست، اما استفاده از آن در کلاس درس به دلیل ایجاد مزاحمت محدود است. دانش‌آموزان می‌توانند گوشی خود را به ناظم یا معاون مدرسه تحویل دهند و در صورت ضرورت از آن استفاده کنند. به گفته روابط عمومی وزارتخانه، مهم‌ترین دلیل محدودیت، جلوگیری از انتشار گفت‌وگوها و فعالیت‌های کلاسی به فضای عمومی است.

در کشورهای پیشرفته، سیاست ورود و استفاده از گوشی در مدارس متفاوت است. در آمریکا، کانادا و بسیاری از کشورهای اروپایی، ورود گوشی غالباً آزاد است و حتی برای فعالیت‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که کره‌جنوبی استفاده از گوشی در کلاس را ممنوع کرده است. با این حال، در ایران حتی امضای ۴۰ هزار دانش‌آموز هم نتوانسته سیاست محدودکننده در کلاس‌ها را تغییر دهد و گوشی‌ها همچنان تحت نظارت مدرسه باقی می‌مانند.