شهید ناصر اربابیان متولد آذر 1341 بود که در سن 26 سالگی در فکه در حالی که فرمانده گردان تخریب لشکر10 سیدالشهدا بود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.

شهید ارباببیان بعد از 13سال جاویدالاثر بودن در سال 1380 در گلزار شهدای بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

یکی از دوستان شهید اربابیان در بیان خاطره ای از وی اینگونه روایت می کند؛

داخـل شدیـم، دیـدم بسیجـی نـوجـوانـی تـوی سـتاد فـرماندهی نشسته

گفتـم : بلنـدشو برو بیـرون،الان اینجا جلسه است.

یکـی از کسـانـی کـه آنجـا بود،سرش را به گوشم نزدیک کرد و گفت:

این بچه، فرمانده ی گـردان تخریبـه !

شهید حاج ناصر اربابیان ، اهل مطالعه بود برخی کتابها مثل “برای چشمهایت” تاثیر زیادی بر روی او داشت، به طوری که تا مدتها حتی تلویزیون هم نگاه نمی کرد. روزهایی که امام وارد کشور شده بودند، ناصر از اعضای انتظامات منزل امام بود.اعتقاد داشت باید آینده جنگ را دید، باید برای ۲۰ سال جنگ نیرو و برنامه داشت. لذا با این استراتژی مسولیت آموزش تخریبچی ها را به عهده گرفت.

شهید اربابیان ؛ در عملیات عاشورای۳ با همکاری شهید سیدامین صدرنژاد تله‌های انفجاری فراوانی را برای استفاده در عملیات آماده کرد که از آن استفاده شد و از دشمن تلفات زیادی گرفت.

تجربه عملیاتی شهید ناصر در آموزش غواصان تخریب که برای عملیات والفجر۸ مهیا می‌شدند به‌کار آمد تا بچه‌های تخریب بتوانند به سلامت از اروند خروشان عبور کرده و از میان انبوه سیم‌خاردار و هشت‌پرهای متعدد و بشکه‌های فوگاز معبری امن برای عبور رزمندگان باز کنند.

توانمندی شهیدناصر در برنامه‌ریزی برای مین‌گذاری مقابل دشمن در دفع پاتک‌های متعدد در جاده فاو – ام‌القصر و اطراف کارخانه نمک موثر بود به‌طوری‌که دشمن را از دستیابی به مواضع رزمندگان ناامید ساخت.

استفاده از کمربندهای انفجاری برای انفجار درختان نخل و رهاکردن آنها روی آبراهه‌های جزیره‌ ام‌الرصاص از ابتکارات شهید ناصر بود.

بهار ‌سال ۶۶ عملیات در جنوب متوقف شد و یگان‌های عملیاتی برای عملیات به غرب کشور نقل‌مکان کردند و لشکر۱۰ سیدالشهدا در پادگان امام‌علی(ع) در شهر سنندج مستقر شد. چون عملیات در منطقه کوهستانی بود باید نیروها برای زدن معبر در کوهستان آماده می‌شدند و باز شهید اربابیان آموزش را براساس کار در کوهستان و مناطق شیب‌دار سازماندهی کرد و ظرف کمتر از یک‌ماه گردان به آمادگی کامل برای عملیات رسید و عملیات‌های نصر۴ و بیت‌المقدس ۲ به انجام رسید.

نحوه شهادت شهید اربابیان بسیار غم انگیز است. در روایت نحوه شهادت اینگونه آمده است؛ شهید اربابیان صبح روز ۲۲تیرماه ۶۷ به‌همراه یکی دیگر از رزمندگان تخریب با موتورسیکلت برای شناسایی دشمن از طریق جاده فکه اقدام می‌کنند که در محل استقرار تیپ پدافند‌کننده در منطقه که به‌دست دشمن افتاده بود با انبوهی از تانک و نفربر مواجه می‌شوند و در مسیر برگشت با سربازان دشمن روبه‌رو شده و درحالی‌که روی جاده با موتورسیکلت در حرکت بودند، از ناحیه پهلو مورد اصابت گلوله قرارمی‌گیرند و بعد از طی مسافت کوتاهی به علت خونریزی شدید و ضعف، موتور از حرکت می‌ایستد. دشمن برای دستگیری ایشان اقدام می‌کند اما همراه ایشان موفق می‌شود از چنگ دشمن فرار کنند و بعد از ۴ساعت پیاده‌روی، خود را به مقر الوارثین برساند.

غروب روز ۲۲تیرماه ۶۷ دشمن از مواضع خود عقب‌نشینی کرد و بچه‌های تخریب با حضور در منطقه موتورسیکلت را وسط جاده، سالم پیدا کردند که کنارش خون زیادی ریخته بود و جای چرخ‌های نفربری که حکایت از انتقال ایشان به مواضع دشمن می‌کرد، دیده می‌شد. بچه‌ها تمام خاک‌های منطقه را که احتمال دفن ایشان می‌رفت وارسی کردند اما اثری از او نیافتند. هیچ‌کس جز زمین داغ فکه نمی‌دانست چه بر سر فرمانده دلاور آمده تا این‌که در خردادماه سال۱۳۸۰ پیکر مطهرش به آغوش میهن اسلامی بازگشت و در جوار سپهبد شهید علی صیاد شیرازی آرام گرفت.