مسئله تورم، بورس، اشتغال و بیکاری، تامین سوخت و انرژی، برقراری امنیت رسیدگی به عوارض و پیامدهای جسمی و روحی و روانی مصدومین و آسیب‌دیدگان از این موارد است. به‌ویژه کسانی که دچار صدمات جسمی یا روحی شده‌اند و یا نزدیکان خود را از دست داده‌اند، نباید احساس بی‌پناهی و فراموش‌شدگی کنند.

توجه به ترومای جنگ و پس از آن به‌ویژه برای زنان و کودکان بسیار ضروری است. زنان و خانواده‌هایی که سرپرست و نان‌آور خانواده را از دست داده‌اند یا کودکانی که یکی یا حتی هر دو والدین آنان شهید یا مجروح شده‌اند.

حکومت و دولت باید خیلی سریع در این موارد دخالت و مدیریت کند. احساس بی‌پناهی و تنهایی و رهاشدگی برای این افراد به‌ویژه پس از جنگ دردآورتر از اصل صدمات ناشی از جنگ است. باید خط ارتباطی ویژه‌ای برای طرح و حل مسائل آنان برقرار کرد. گزارش امروز صفحات اجتماعی «هم‌میهن» درباره زنان بارداری است که در این جنگ دچار آسیب شده‌اند.

شاید برخی ندانند که تنش‌های روانی و ترس ناشی از جنگ در زنان حامله می‌تواند موجب سقط جنین یا معلولیت کودک هنگام تولد شود. بسیاری از کودکان دچار شب‌ادراری می‌شوند و در اغلب موارد از بیان مشکلات خود پرهیز می‌کنند و این بدتر است. در نتیجه نه‌تنها باید مراجعات آنان را پاسخگو بود، بلکه باید دنبال آنان رفت و کمک‌های لازم را به آنان ارائه کرد.

همچنین، مسئله جبران عوارض و بازسازی خرابی‌های ناشی از جنگ را هم باید در اولویت قرار داد. این مسئله در روحیه مردم بسیار اثرگذار است. دیدن هر روز خرابی‌های باقیمانده از جنگ، ذهنیت بیننده را نسبت به توانایی جامعه در غلبه بر جنگ مسئله‌دار می‌کند.

در کنار رسیدگی به این موارد، دولت باید فکری فوری به حال بورس ‌و درآمد مردم و قیمت‌ها کند. البته قرمز بودن بورس برای مدت کوتاه مسئله حادی نیست؛ به‌ویژه که دامنه تغییرات را کم کرده‌اند.

ولی اگر ارزیابی‌ها نشان داد که این روند ادامه خواهد یافت، به این معنا است که هزینه جنگ را سهامداران باید تقبل کنند و این به سود بازار سهام نیست و ممکن است در آینده ایجاد نگرانی بیشتری کند.

در چنین شرایطی معمولاً سهامداران کوچک دچار زیان می‌شوند و سهامداران عمده می‌توانند زیان‌ها را تحمل کنند و منتظر بهبود شرایط بورس باشند، ولی سهامداران خرد قادر به این کار نیستند. در نتیجه، دولت و سازمان بورس باید تمهیداتی در جهت دفاع از حقوق سهامداران خرد بیندیشند.

بیشترین اثر را بر بهبود بازار سهام امید به آینده دارد. بازار باید ببیند و اطمینان پیدا کند که سیاست‌گذاری درست انجام شده و آینده امیدبخش است. متأسفانه چنین چشم‌اندازی دیده نمی‌شود و این بزرگترین خطر نه‌فقط برای بازار سهام و اقتصاد کشور بلکه در هر موضوع دیگری است.

باید زودتر تصمیم گرفت و بازار و جامعه را از بلاتکلیفی نجات داد. همه کوشش‌ها معطوف به این است که چه کارهایی انجام نشود و کمتر صدایی از درون ساختار می‌شنویم که فلان کار ایجابی انجام شود.