بر اساس جدیدترین گزارش مدیران منابع انسانی، اصلی‌ترین دلایل ترک سازمان‌ها توسط کارکنان ایرانی در سال ۱۴۰۳ اعلام شده‌اند.

نابرابری درآمدی با هزینه‌های زندگی و فرصت‌های محدود برای ارتقای شغلی، به‌عنوان اصلی‌ترین دلایل ترک سازمان‌ها توسط کارکنان ایرانی در سال ۱۴۰۳ شناسایی شده‌اند.

این بررسی که با مشارکت صدها شرکت انجام شده، نشان می‌دهد ۸۵ درصد از کارمندان، حقوق نامناسب را دلیل اصلی استعفای خود عنوان کرده‌اند.

حقوق ناکافی؛ عاملی که از همه چیز بالاتر ایستاد

با وجود تورم فزاینده در ایران، ۸۵ درصد از پاسخ‌دهندگان اعلام کردند درآمدشان با هزینه‌های اساسی زندگی هم‌خوانی ندارد.

یک کارمند از این تحقیق به خبرنگار فارس گفت: «حقوق ماهانه حتی کفاف اجاره خانه را نمی‌دهد. چطور انتظار دارند وفادار بمانم؟».

این نارضایتی مالی، همراه با نبود مسیر پیشرفت شغلی، به کاهش شدید انگیزه کارکنان منجر شده است.

مزایای ناچیز و آموزش‌های فراموش‌شده

۶۹ درصد از کارکنان به کمبود مزایای سازمانی مانند بیمه تکمیلی یا پاداش‌های عملکردی اشاره کردند. از سوی دیگر، ۵۸ درصد فقدان فرصت‌های توسعه فردی و آموزشی را دلیل ترک شغل خود دانستند.

مریم احمدی، کارشناس منابع انسانی، دراین باره می‌گوید: «سازمان‌ها به‌جای سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی، آنان را به‌عنوان هزینه می‌بینند. این نگرش، چرخه خروج را تسریع می‌کند».

تعادل کار-زندگی؛ معضلی که نادیده گرفته می‌شود

۵۷ درصد از کارمندان نبود تعادل بین ساعت‌های کاری و زندگی شخصی را عامل اصلی نارضایتی خود عنوان کردند. این در حالی است که تنها ۴۱ درصد به‌عدم انعطاف در ساعت کاری اشاره داشتند.

گزارش دلایل ترک کار توسط کارمندان به وضوح نشان می‌دهد سازمان‌هایی که به مسائل مالی، شغلی و رفاهی کارکنان بی‌توجهی می‌کنند، به‌زودی با چالش حفظ نیروهای بااستعداد روبه‌رو خواهند شد.

به‌گفته کارشناسان، راه‌حل این بحران، افزایش شفافیت در نظام پرداخت‌ها، ایجاد مسیرهای ارتقای شفاف و سرمایه‌گذاری بر رفاه کارکنان است.

در غیر این صورت، خروج نیروهای کلیدی ادامه خواهد یافت و بهره‌وری سازمانها را بیش از پیش تهدید می‌کند.