فرید نمازی، متولد سال ۱۳۶۱، از جوانی به فوتسال دل بست. از سال ۱۳۸۱ با تیم وحدت خرمشهر وارد این عرصه شد و قدم‌به‌قدم جایگاه خود را در میان ستارگان فوتسال ایران تثبیت کرد. حضور در تیم‌های مختلف از جمله نفت اهواز، دبیری تبریز و ملی‌حفاری، از او بازیکنی کم‌نظیر ساخت. سال‌ها پیراهن ملی‌حفاری را بر تن داشت و در سخت‌ترین شرایط با تعصب برای تیمش جنگید.

نمازی در مقطعی به تیم ملی فوتسال ایران هم دعوت شد، اما پیش از جام جهانی ۱۳۹۰ از لیست نهایی خط خورد و نتوانست در آن رقابت‌ها حضور یابد. با این حال، نام او همیشه با غیرت و تلاش گره خورده بود. سال ۱۴۰۰، بعد از ۱۹ سال حضور در فوتسال حرفه‌ای، تصمیم گرفت کفش‌هایش را بیاویزد و جای خود را به نسل جدید بدهد.

خطر پنهان ایست قلبی در ورزش

درگذشت ناگهانی فرید نمازی، بار دیگر بحث سلامت ورزشکاران را به میان آورد. ایست قلبی در ورزشکاران حرفه‌ای موضوعی نادر نیست، اما چقدر برای پیشگیری از آن آماده‌ایم؟ فوتسال ورزشی پرتحرک و پرتنش است که فشار بالایی به قلب بازیکنان وارد می‌کند. آیا معاینات پزشکی و تست‌های سلامت کافی هستند؟ آیا نظارت دقیق‌تری بر وضعیت جسمانی ورزشکاران انجام می‌شود؟

واکنش‌ها به یک خبر تلخ

خبر درگذشت فرید نمازی، جامعه فوتسال ایران را در شوک و اندوه فرو برد. هم‌تیمی‌های سابقش، مربیان، هواداران و ستاره‌های فوتسال با انتشار پیام‌هایی در شبکه‌های اجتماعی، از غم از دست دادن او نوشتند.

پایانی تلخ اما ماندگار

فرید نمازی در ۴۲ سالگی، در حالی که هنوز می‌توانست به فوتسال خدمت کند، از میان ما رفت. اما عشقش به فوتسال، تلاشش در زمین و خاطراتش برای همیشه در قلب فوتسال ایران باقی خواهد ماند. نام او نه فقط در فهرست بازیکنان تاریخ فوتسال ایران، بلکه در قلب کسانی که او را می‌شناختند، حک شده است. خداحافظ کاپیتان؛ تو همیشه در یادها زنده خواهی ماند.