به گزارش خبر ساز از تبریز، آنان که مرگ بی ثمر این نقطه پایان زندگی مشترک انسان ها را به وسیله شهادت به جاودانگی مبدل کردند، آنان که شیوه زیستن و مردن، سوختن و ساختن، صبر و شکیبایی و زیر بار ذلت و خواری نرفتن را به ما آموختند، ژس غایت ناسپاسی است که راه پارسیان راه حق و عارفان گمنام و راویان حدیث عشق را که هنرشان ایثار و فکرشان جهاد، همتشان دفاع، معارجشان سنگر شهادت، نژادشان لا اله الا الله و پرچمشان نصر من الله است را فراموش کنیم و شب بی یادشان بر سرآریم و این سربازان گمنام امام چه زیبا قامتهایشان را که خونین‌ترین جامعه عالم بود در نوشتار این کلام به کار بستند: الذی خق الموت و الحیوه لیبلوکم ایکم احسن عملا ... ( سوره الملک آیه 2)
اما دریغا نداستیم که آنان بر بال کدامین ملک نشستند که بی امان و شتابان به سوی معبود شتافتند، دریغا نداستیم که آنان در نماز شب ها در سنگرهای کوچکشان چه گفتند که این چنین حق تعالی میزبان آنان شد. دریغا نداستیم که آنان چه کردند که این چنین معبودشان عاشق شان شد.
دریغا ندانستیم که در کدامین بازار کالای خود را عرضه کردند که چنین مقبول و مطلوب افتاد و چه کردند که خریدار این کالا حق تعالی گردید و نفهمیدیم که با کدامین دیده بصیرت و با کدامین دل عاشقانه معشوق را دیدند و درک کردند و اینجاست که باید بگویم چه زیباست خلعت نورانی شهادت بر قامت این پاکمردان تاریخ بشریت و چه خالصانه صداقت در گفتارشان را در اعمال خود نشان دادند. آنان که گفتند الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا: آری آنان گوهر گرانبهای وجود خویش را چون شمعی در آتش عشق به رب و مولایشان سوزاندند و روشنایی بخش محفل یاران شدند و عاشقان حسین(ع) مظلوم، این راه را یعنی شهادت را برگزیده‌اند چرا که شهادت پلی است به سوی لقا الله و پیوستن به معبود است و تزریق خون است بر پیکره بی‌رمق جامعه، شهادت راهی است که انبیا الهی و ائمه اطهار و صدیق و دل سوختگان راه وصال آن را انتخاب کردند.
شهادت عملی که مورد رضای خدای بزرگ و مقربین درگاهش می باشد و پاک کننده و اوج افتخار یک مومن با ایمان است.
شهادت برترین معراج عشق است و شهادت عروج از کویر غربت است و راه رسیدن انسان به تکامل و سعادت و معبود است. هدف شهادت نیست هدف شناخت خداست در مسیر خدا حرکت کردن، شهادت وسیله‌ای بیش برای وارد شدن به مرحله تکاملی دیگر نیست. شهادت مقطعی از تکاملی است که انسان به وجود مطلق می پیوندند و هیچ اجباری در این پیوند نیست بلکه باید انسان راه رشد و تکامل خود را بیابد و از طغیان درآید تا بتواند به ملاقات حق و دیدار معشوق نایل گردد.
چه زیبا و شیرین است که چند خطی هم از هدف و افکار و آرمان شهید بگوییم، شهید آن انسان وارسته و انسان کامل و تکامل یافته مدرسه عشق که مدرس آن قهرمان کربلا یعنی حسین بن علی(ع) می‌باشد.
شهید این انسان نمونه خود آگاه که با خون گرم خویش در کالبد بشر یک نسل و یک جامعه روح امید و شور و تکاپو می دهد و اندام سرد جامعه بی‌رمقی را و خفتگان را بیدار و روح امید و شور تکاپو می دهد و شهید با مرگش و زندگی پربار و پرثمری را آغاز می کند و از هزاران راه می‌توان به مرگ این فرجام مشترک عمر رسید اما چگونه باید رفت تا جاودانه زیست و شهید راه رسیدن به سعادت و جاودانه زیستن را به انسان‌های خفته می آموزد. شهید این وجود زنده جاوید و حی حاضر و ناضر با جهاد و شهادت رسالت سنگین خویش را در راه پاک، رهانیدن از جنون جهالت انجام می دهد و خفتگان بستر یاس سیاهی را بیدار می‌‌کند.
و شهداء دعا داشتند؛ ادعا نداشتند، نیایش داشتند؛ نمایش نداشتند، حیا داشتند؛ ریا نداشتند، رسم داشتند؛ اسم نداشتند.
کوچه‌هایمان را به نامشان کردیم که هرگاه آدرس منزلمان را می‌دهیم بدانیم از گذرگاه خون کدام شهید است که با آرامش به خانه می‌رسیم.
پایان پیام/
