پژوهشگران از این وضعیت با عنوان «جنسیت‌گرایی ظریف» یاد می‌کنند؛ رفتارها و ساختارهایی که به‌طور مستقیم دیده نمی‌شوند، اما تأثیر عمیقی بر سلامت روان زنان دارند.

زنان، علاوه بر مسئولیت‌های شغلی، اغلب بار نامرئی کار خانگی، مراقبت عاطفی و انتظارات اجتماعی را نیز بر دوش می‌کشند.

در محیط کار، نادیده گرفته شدن، فرصت‌های محدود پیشرفت، دستمزد نابرابر و فشار دائمی برای اثبات توانمندی، فرسودگی را تشدید می‌کند.

فرسودگی شغلی زنان یک مسئله فردی نیست، بلکه بحرانی ساختاری است که بدون اصلاح سیاست‌های کاری و مقابله با تبعیض پنهان، ادامه خواهد داشت.