بلومبرگ هفته جاری، با استناد به داده‌های شرکت ورتکسا، از رشد میزان نفت روی آب خبر داد. با این حال، چین پیام متفاوتی برای بازار نفت داشت. این کشور در حال ساخت مخازن بیشتری برای افزایش ذخیره سازی نفت است.

داده‌های ورتکسا که بلومبرگ به آن استناد کرد، نشان می‌دهد که در حال حاضر ۱.۲ میلیارد بشکه نفت خام در دریا وجود دارد که از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. الکس لانگلی، خبرنگار بلومبرگ خاطرنشان کرد که این بالاترین میزان نفت در حال ترانزیت از سال ۲۰۱۶ بوده و نتیجه تولید بیشتر کشورهای کلیدی است.

اما وجود نفت در دریا به این معنی نیست که در دریا ذخیره می‌شود زیرا هیچ جای دیگری فضایی وجود ندارد. در واقع، داده‌های ورتکسا برای ۱.۲ میلیارد بشکه شامل نفت موجود در مخازن شناور نمی‌شود. وقتی ذخایر شناور به مجموع فوق اضافه می‌شود، نفت خام بیشتری در دریا وجود دارد که بیشترین میزان از سال ۲۰۲۰ است.

با این حال، تاکنون، بخش زیادی از مازاد عرضه نفت خام در سال جاری توسط چین جذب شده که از ابتدای سال ۲۰۲۵ بشکه‌ها را ذخیره کرده است. طبق آخرین اخبار از خود چین، این کشور نیز قصد دارد ذخیره سازی نفت را افزایش دهد.

آینده نگری بزرگترین واردکننده نفت جهان

رویترز هفته جاری گزارش داد که شرکت‌های بزرگ انرژی دولتی چین در حال ساخت ۱۱ سایت ذخیره‌سازی جدید برای نفت خام در سال جاری و ۲۰۲۶ هستند و اعلام کردند که صنعت انرژی این کشور از روند فعلی قیمت نفت بهره می‌برد و در حالی که قیمت‌ها پایین است، این کالا را ذخیره می‌کند.

طبق گزارش رویترز، میزان ظرفیت ذخیره‌سازی که قرار است طی دو سال اضافه شود، حدود ۱۶۹ میلیون بشکه است و این در مقایسه با حدود ۱۸۰ تا ۱۹۰ میلیون بشکه ظرفیت اضافه شده طی چهار سال بین ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ است. چین به عنوان بزرگترین واردکننده نفت خام جهان، از ابتدای سال، روزانه نزدیک به یک میلیون بشکه نفت ذخیره کرده است. در واقع، به گفته تحلیلگرانی که تفاوت بین واردات نفت چین و عملکرد پالایشگاه‌ها را برای بررسی اجمالی تقاضا دنبال می‌کنند، ذخیره‌سازی حتی در نبود تقاضای کافی در داخل کشور، واردات را افزایش داده است. این تحولات این سوال را مطرح می‌کند که چرا چین این کار را انجام می‌دهد در حالی که عرضه در شرف فراوان‌تر شدن است و در نتیجه، قیمت‌ها حتی پایین‌تر هم هستند.

پاسخ ممکن است به این مربوط باشد که چین می‌داند در دنیای نفت، به ویژه روند تولید نفت، هیچ چیز قطعی نیست. در کنار حذف محدودیت عرضه اوپک پلاس، شیل آمریکا به عنوان دلیل اصلی کاهش قیمت‌ها مطرح می‌شود، اما رشد تولید شیل آمریکا با افت قیمت‌ها، در حال کند شدن است.

از سوی دیگر، مسئله ظرفیت اضافی تولید اوپک پلاس مطرح است. تا چند سال پیش، این ظرفیت اضافی به عنوان دلیلی برای آسودگی خاطر بازار در مورد امنیت عرضه در نظر گرفته می‌شد. اما اکنون، با افزایش تولید این گروه پس از سه سال محدودیت عرضه، این ظرفیت اضافی کاهش می‌یابد و در صورت افزایش تقاضا، اوپک پلاس قادر نخواهد بود به اندازه گذشته واکنش نشان دهد. ران بوسو، مفسر انرژی رویترز در این باره نوشت: اوپک پلاس مدام از اهداف افزایش تولید خود عقب مانده است و این موضوع می‌تواند در صورت تقاضای قوی نگران کننده باشد، زیرا نشان می‌دهد که ظرفیت اضافی به اندازه‌ای که قبلا تصور می‌شد، وجود ندارد.

بر اساس گزارش اویل پرایس، اکنون، نفت در دریا دلیلی برای انتظار عرضه بیشتر در بحبوحه تقاضای ضعیف است، اما ممکن است بخش زیادی از این نفت در دریا از نقطه مبدا به نقطه مصرف خود برسد. در همین حال، هر اشاره‌ای به تحریم‌های بیشتر علیه صنعت انرژی روسیه، قیمت نفت را بالاتر می‌برد و نشان‌دهنده حساسیت خاصی به امنیت عرضه در میان معامله‌گران است. این به نوبه خود به این معنی است که اشباع عرضه به آن اندازه که بر اساس گزارش‌ها به نظر می‌رسد، قطعی نیست. از این گذشته، اگر قطعی بود، معامله‌گران چندان به تحریم‌های بیشتر علیه نفت خام روسیه اهمیت نمی‌دادند.