او از ۱۸ سالگی همیشه این پوشش پشمی تیره با روسری سفید را بر تن داشته است.

به خاطر این پایبندی، بسیاری از گردشگران برای دیدنش به روستا می‌آیند و او را «نونا مارگریتا» یا «آخرین ملکه» می‌نامند.

خودش اما می‌گوید قصد ندارد جاذبهٔ گردشگری باشد، فقط زنی عادی است که به ریشه‌هایش افتخار می‌کند.

او همچنان مستقل زندگی می‌کند: کارهای خانه را انجام می‌دهد، در باغچه کار می‌کند و پیاده‌روی می‌رود. با این حال، از بین رفتن سنت‌ها و کاهش جمعیت روستا را با ناراحتی یاد می‌کند.

در عین حال، مارگریتا از زندگی‌اش راضی است و از نقش مادربزرگی و آرامشی که سال‌ها برایش آورده، لذت می‌برد.

اکنون تلاش‌هایی در جریان است تا لباس سنتی اسکانو به‌عنوان بخشی از میراث فرهنگی ناملموس یونسکو ثبت شود.