طبق مادهٔ ۱۱۶۹ قانون مدنی، حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر است و پس از آن، با پدر خواهد بود. با این حال، قانونگذار در تبصرهٔ همین ماده تأکید می‌کند که پس از سن ۷ سالگی نیز در صورت اختلاف والدین، دادگاه با رعایت مصلحت طفل در مورد حضانت تصمیم‌گیری خواهد کرد.

البته قانون تصریح دارد که پدرومادر فاقد حضانت نیز حق ملاقات با فرزند را دارد و هیچ‌کس نمی‌تواند این حق را سلب کند، مگر با حکم صریح دادگاه در شرایط خاص.

اگر ثابت شود که پدر یا مادر دارای حضانت، از نگهداری کودک سوءاستفاده کرده است یا کودک را در معرض خطر قرار داده، والد دیگر می‌تواند با طرح دادخواست سلب حضانت به دادگاه، درخواست واگذاری حضانت به خود را داشته باشد. نمونه‌هایی مانند اعتیاد، ضرب‌وجرح کودک، یا ترک فرزند بدون دلیل، از مصادیق سلب حضانت‌اند.