طبق اطلاعات ارائه‌شده توسط مقامات نظارتی ایران به آژانس، پس از بمباران هیچ افزایش قابل‌توجهی در سطح تشعشعات در مناطق اطراف تأسیسات هدف ثبت نشد، که نشان می‌دهد حملات احتمالاً در نابودی ذخایر اورانیوم ناکام بوده‌اند.

ایران در پاسخ به هر حمله، زیرساخت‌های فیزیکی خود را مقاوم‌تر کرده، از جمله با ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر و انتقال تأسیسات کلیدی مانند فردو به عمق زیرزمین. برخی از مزیت‌های ایران، از جمله تسلط بر چرخه سوخت هسته‌ای—چیزی که برنامه بسیار محدودتر سوریه فاقد آن بود—از دسترس حملات هوایی خارج است.