کارلوس از کودکی عاشق نقاشی بود، اما مسیر حرفه‌ای‌اش ابتدا او را به‌سمت مرمت آثار باستانی کشاند. او در زمینه‌ی حفاظت از میراث فرهنگی تخصص داشت و سال‌ها در شبه‌جزیره‌ی مایای مکزیک به مرمت نقاشی‌های دیواری تاریخی مشغول بود. اما سرنوشت او را به مسیری تازه کشاند. با شرکت در فستیوال‌های هنر خیابانی و تماشای آثار دیگران، علاقه‌اش به نقاشی‌های آنامورفیک (نقاشی‌هایی که از زاویه‌ای خاص، به شکل سه‌بعدی دیده می‌شوند) شعله‌ور شد. بنابراین تصمیم گرفت مرمت آثار را کنار بگذارد و خود را وقف خلق این نوع از هنر خیابانی کند.

او می‌گوید که در ابتدا ساختن این توهم‌های بصری برایش بسیار گیج‌کننده بود. نمی‌دانست چطور باید پرسپکتیو را به‌درستی تنظیم کند تا تصویر از زاویه‌ی مناسب سه‌بعدی به نظر برسد. اما با تمرین مداوم و پشتکار به مهارتی رسید که اکنون بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی‌اش شده است.

نقاشی‌های کارلوس معمولاً روی کف خیابان یا دیوارهای بی‌روح شهری اجرا می‌شوند و از زاویه‌ای خاص، چنان به نظر می‌رسند که گویی از دل زمین بیرون زده‌اند یا در فضا معلق‌اند. او با مهارت بالا از سایه، رنگ و پرسپکتیو استفاده می‌کند تا تصاویری خلق کند که بیننده را وادار به مکث و تعجب می‌کنند. جذاب‌تر از همه اینکه می‌توان در کنار این نقاشی‌ها ایستاد و طوری عکس گرفت که انگار با آن‌ها در حال تعامل هستید؛ گویی درون یک صحنه‌ی جادویی قدم گذاشته‌اید یا سوار یک نقاشی شده‌اید.

هنر خیابانی؛ خلاقیت بامزه هنرمند مکزیکی که سوار نقاشی‌هایش می‌شود