سال گذشته یک فعال حوزه کار در گفتگو با یکی از رسانه‌ها جمعیت جامعه کارگری ایران را 50 درصد از کل عنوان کرد.
ناصر چمنی تصریح کرد: عمده مطالبات کارگران در حوزه اجتماعی است و بیش از ۵۰ درصد جمعیت کشور را کارگران تشکیل می‌دهند لذا انتظار این است که این جامعه ۵۰ درصدی دیده شود.
چمنی گفت: هلدینگ بزرگ شستا اگر چه به نام کارگران است ولی سودش به جامعه کارگری نمی‌رسد. از وزیر کار می‌خواهیم که در بحث افزایش دستمزد و رفاه کارگران و بازنشستگان و پرداخت بدهی‌های صندوق‌های بازنشستگی استفاده از ظرفیت شستا را مورد توجه قرار بدهد.
وی درباره برنامه‌های ارائه شده وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: برنامه روی کاغذ مهم نیست، مهم آن است که ایشان بتواند برنامه‌های روی کاغذ را عملیاتی کند. آقای میدری در برنامه‌های خود به توسعه و تقویت تشکلات تعاونی، افزایش رفاه اجتماعی اصلاح نظام دستمزد و مسکن ارزان برای کارگران اشاره کرده است، بنابراین توقع داریم در جهت بهبود معیشت و دستمزد کارگران اقدام کنند.
چمنی تصریح کرد: در برنامه ایشان بحث جلوگیری و پیشگیری از حوادث ناشی از کار در محیط‌های کار مطرح شده است. متاسفانه سوانح و حوادث شغلی در کشور ما از استاندارد بین المللی بالا رفته است لذا وزیر کار باید در جهت مقابله با حوادث و آسیب‌های شغلی کارگران برنامه ریزی کند.
اما نیمی‌از جمعیت کشور چگونه روز خود را به شب می‌رسانند؟
96 درصد با قرارداد موقت کار می‌کنند
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور اخیراً از تبعات وضعیت قراردادی و معیشیی بر زندگی میلیون‌ها خانواده ایرانی سخن گفت و اصلاح جدی سیاست‌ها برای حمایت از کارگران را خواستار شد.
فتح الله بیات معتقد است که با وجود افزایش جمعیت جامعه کارگری کشور، مطالبات این قشر همچنان بر زمین مانده و نیاز است که به این خواسته که در صدر آنها بهبود معیشت و امنیت شغلی کارگران است، توجه ویژه شود.
بیات با تشریح ابعاد پیچیده مشکلات کارگران کشور، آن را حاصل سال‌ها اجرای ناقص قوانین کار و نبود همت جدی برای رفع تبعیض و ناامنی‌های شغلی در جامعه کارگری دانست.
بیشتر بخوانید: انفجاری که حافظه‌ها را پاک کرد/ کارگر قادر به رفتن تا سر کوچه هم نیست/دولتی‌ها کجای این شوربختی ایستاده‌اند؟
وی با اشاره به گستردگی روزافزون قراردادهای موقت و پیمانی در بازار کار ایران، تاکید کرد: امروز بیشتر از ۹۶ درصد کارگران کشور با قراردادهای موقت، کوتاه‌مدت و پیمانی کار می‌کنند. این یعنی بخش عمده‌ای از جمعیت کارگری فاقد امنیت شغلی هستند و هرساله مجبور به تمدید قراردادهایی هستند که آینده شغلی‌شان را نامطمئن و زندگی‌شان را پریشان کرده است.
رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور بر این نکته اصرار داشت که رواج قراردادهای موقت، نه تنها یک مشکل صنفی، بلکه معضلی جدی برای جامعه است و تشریح کرد: وقتی یک کارگر با دغدغه تمدید قرارداد و اخراج ناگهانی، برای کمترین حق و حقوق خود باید بجنگد، دیگر فرصت، انرژی و انگیزه‌ای برای بهتر کار کردن و برنامه‌ریزی زندگی باقی نمی‌ماند. این وضعیت مستقیم روی سلامت روانی، امید اجتماعی و حتی روابط خانوادگی کارگران تأثیر می‌گذارد.
300 هزار تومان در روز همه پول یک کارگر
نبود امنیت شغلی که موجب می‌شود کارگر زحمت کش حتی در حوادث کار نیز پشتیبانی درستی نداشته باشد از یک طرف و قرارداد با کف حقوق از طرف دیگر موجب شده نیمی از جمعیت کشور به واقع با توکل به خدا و امید به آرزوهای دست نیافتنی روز خود را به شب برسانند.
به اعداد جزئیات حقوق قانون کار ۱۴۰۴ برای کارگران و کارمندان دقت کنید و گشتی در بازار بزنید تا مشخص شود که این قشر بسیاری از نیازها و امکانات را از زندگی خود حذف کرده و فقط به نان شب، جای خواب و اگر بتواند هزینه‌های درمان می‌اندیشد.
حداقل دستمزد روزانه: ۳,۴۶۳,۶۵۶ ریال
حداقل دستمزد ماهیانه: ۱۰۳,۹۰۹,۶۸۰ ریال
حق مسکن ماهیانه: ۹,۰۰۰,۰۰۰ ریال
حق بن نقدی (کمک هزینه اقلام مصرفی): ۲۲,۰۰۰,۰۰۰ ریال
حق اولاد برای هر فرزند: ۱۰,۳۹۰,۹۶۸ ریال
حق سنوات (ماهیانه): ۲,۸۲۰,۰۰۰ ریال
مجموع دریافتی بدون فرزند و بدون سابقه کار: ۱۳۴,۹۰۹,۶۸۰ ریال
جمع دریافتی با یک فرزند: ۱۴۵,۳۰۰,۶۴۸ ریال
مجموع دریافتی با دو فرزند: ۱۵۵,۶۹۱,۶۱۶ ریال
فوق‌العاده مزد ساعتی اضافه‌کاری: ۶۶۱,۵۴۳ ریال
فوق‌العاده مزد ساعتی شب‌کاری: مزد ساعتی ضربدر ۰.۳۵ ضربدر ساعات شب‌کاری
فوق‌العاده مزد هر روز جمعه‌کاری: مزد ساعتی ضربدر ۰.۴ ضربدر ساعات جمعه‌کاری
فوق‌العاده نوبت‌کاری صبح-عصر-شب معادل ۱۵٪ حقوق ماهیانه (حق شیفت): ۱۵,۵۸۶,۴۵۲ ریال
فوق‌العاده نوبت‌کاری صبح-عصر معادل ۱۰٪ حقوق ماهیانه (حق شیفت): ۱۰,۳۹۰,۹۶۸ ریال
فوق‌العاده نوبت‌کاری صبح-عصر یا عصر-شب معادل ۲۲.۵٪ حقوق ماهیانه (حق شیفت): ۲۳,۳۷۹,۶۷۸ ریال
عیدی و پاداش سال: ۲۰۷,۸۱۹,۳۶۰ ریال
سنوات (پایان کار) به شرط داشتن یک سال سابقه کار: ۳۴,۵۶۳,۶۵۶ ریال
این ارقام بر اساس مصوبات رسمی شورای عالی کار برای سال ۱۴۰۴ تعیین شده‌اند.
در چنین شرایطی است که باید پرسید دولت و نهادهایی که مدعی حمایت از قشر کم‌برخوردار هستند کجا ایستاده‌اند.
آیا باید با همان فلسفه بافی که اگر گوشت گران است خوب نخورید، این قشر زحمت کش را که در واقع اصلی‌ترین سرمایه صنعت و تولید کشور هستند، از خواسته‌هایشان محروم نگاه داشت؟
آن سلبریتی‌هایی که از البسه لوکس خود به عنوان سبک زندگی یاد می‌کنند می‌توانند با روزی 300 هزار تومان هم اجاره خانه بدهند و هم برای فرزندان خود غذا و پوشاک مناسب و هزینه تحصیل تأمین کنند؟
مدیریت زندگی با دستمزد روزانه 300 هزار تومان/پز نمی‌دهم، سبک زندگی من این است
نظر شما