ماریا لوئیسا فانتاپیه، عضو ارشد اندیشکده Istituto Affari Internazionali نوشت: ایتالیا عضو گروه E3 (فرانسه، آلمان، بریتانیا) نیست. با پیشنهاد میزبانی این مذاکرات، رم تلاش می‌کند نقشی برای خود تعریف کند در گروهی که احساس می‌کرد از آن کنار گذاشته شده است. این اقدام همچنین با جاه‌طلبی‌های جورجیا ملونی برای «عظمت دوباره ایتالیا» همسو است، به‌ویژه در برابر قدرت‌های دیگر اتحادیه اروپا مانند فرانسه و آلمان.

سخنگوی وزارت امور خارجه با اشاره به سفر وزیر خارجه به رم برای شرکت در دور دوم گفت‌وگوهای غیر مستقیم ایران و آمریکا گفت: انتخاب رم بنا به پیشنهاد وزیر امور خارجه عمان و موافقت ایران و آمریکا صورت گرفته و تمهیدات مربوطه نیز از سوی دولت عمان با هماهنگی دولت ایتالیا اتخاذ شده است.

به گزارش انتخاب، این ابتکار همچنین به رابطه میان ملونی و ترامپ جنبه عملی می‌دهد. ملونی از پیش روابطی ترجیحی با ترامپ دارد. اما ارائه میزبانی برای مذاکرات هسته‌ای، محور «ترامپ-ملونی» را در این پرونده و دیگر پروژه‌های معامله‌محور آینده، تقویت و تثبیت می‌کند.

ملونی می‌خواهد خود را به‌عنوان پلی میان ایالات متحده و اروپا بازتعریف کند، منجی پیوندهای فراآتلانتیکی. میزبانی از مذاکرات مربوط به عدم اشاعه هسته‌ای می‌تواند یک میوه دم‌دستی برای اثبات این ادعا باشد، در مقایسه با دیگر منابع تنش میان اروپا و آمریکا، مانند تعرفه‌های تجاری یا جنگ در اوکراین.

انتخاب رم به‌عنوان محل مذاکرات، بی‌شک یک امتیاز برای ایتالیا است. چالش پیش روی ملونی، پیوند زدن عمل به کلام است. آیا واقعاً می‌تواند پلی برای بازگشت E3 به مذاکرات هسته‌ای باشد؟ آیا می‌تواند به اروپا برای ترمیم روابط با واشنگتن کمک کند؟

این مأموریت مستلزم انتخاب‌های دشوار است—و اغلب باید یا طرف ترامپ را بگیرد یا طرف اروپا را. باید دید چه خواهد شد.