هر دو ماه اسفند و فروردین فرصت مناسبی برای بررسی وضعیت بازار میوه است. در آخرین ماه سال گذشته تامین میوه شب عید و در اولین ماه سال نو همواره موضوع میوه نوبرانه داغ و گویای کم کاری‌ها در برنامه ریزی و تنظیم بازار است.

واقعیت این است که شما در هر فصل از سال هر میوه‌ای که بخواهید می‌توانید آن را پیدا کنید. فقط کافی است قیمت نجومی ‌را پرداخت کنید.

قیمت‌های شناور یک کیلو سیب

سری زدیم به بازار. از فروشگاه‌های کوچک گرفته تا بازارهای میوه و تره بار و درخشان ترین آن‌ها بازار تجریش که گویی هر چه در دنیا تولید می‌شود نمونه آن را در خود دارد.

اصلی‌ترین نکته قیمت متفاوت میوه در مناطق مختلف است. منطقه لاکچری نشین همان سیب و پرتقال را با قیمت لاکچری به فروش می‌رساند.

در فرودین ماه که تولید میوه داخلی به دلیل شرایط آب و هوایی کاهش می‌یابد، حتی قیمت میوه‌های معمولی مانند سیب و پرتقال نیز با افزایش همراه است. موضوعی مانند حمایت از کشاورز مناطق گرمسیر برای تامین نیاز بازار و یا انبار کردن به میزان تقاضا سهل‌ترین کارهای ممکنی است که چندان به آن توجه نمی شود. تا جایی که اسفند ماه امسال نیز تامین میوه شب عید رضایت مردم را جلب نکرد.

در مقابل مغازه‌ها پر شده از محصولات انباری و پلاسیده که به دلیل مارک روی آن یا اندازه درشت میوه با قیمت قابل توجهی به فروش می‌رسد. حتی اگر زیر پوست روغن‌کاری شده، میوه پوسیده غالب شود. قیمت سیب و پرتقال از 40 هزار تومان آغاز می‌شود و در برخی مناطق تا 100 و 150 هزار تومان نیز در هر کیلو می‌رسد.

نه ناظری هست نه تنظیم بازاری. گویی مردم عادت کرده‌اند که در برخی مناطق میوه را ارزان و برخی مناطق گران بخرند. در برخی مواقع کیفیت تاثیر چندانی ندارد. و حتی ممکن است فروشنده سلیقه شخصی اعمال کند.

به ویژه در مناطقی که تعداد سوپری و فروشگاه کمتر و دسترسی مردم به تره بار سخت‌تر است، قیمت‌ها بالا کشیده می‌شود.

کافی است نوبر یک میوه بیاید

افزایش قیمت میوه و برخورد سلیقه‌ای به ویژه در نوبرانه‌ها موج‌های کشنده هر ساله بازار است. نه تنها در فرودین ماه بلکه در طول سال هر میوه و سبزی نوبرانه‌ای با قیمت‌های نجومی‌ به فروش می‌رسد.

تا جایی که 100 گرم چغاله 40 هزار تومان قیمت خورده است. قیمت برخی میوه‌ها مانند توت فرنگی و کیوی از 150 هزار تومان آغاز می‌شود. جالب آنکه فروشنده‌ها حاضر نیستتند حتی قبل از خراب شدن میوه آن را پایین‌تر بفروشند.

شما حساب کنید به طور متوسط برای یک خانواده چهارنفره خریدن چهار کیلو میوه که بتواند مصرف چند روزشان را تامین کند، چقدر هزینه بر خواهد بود.

نه تنها نوبرانه بودن میوه بلکه صادرات آن نیز می‌تواند قیمت میوه را کمرشکن سازد. هنوز که هنوز است موضوع صادرات میوه بعد از تامین نیاز داخل نهادینه نشده است و گویی کاهش ارزش پول ملی موجب شده تاجر برای سود بیشتر به صادرات فکر کند تا سفره مردم.

قوانین هم چندان در بازار رنگ و بو ندارند. ارقام درشت قیمت‌ها موجب شده تا میوه در سبد خرید خانوار کوچک و کوچکتر شود.

یکی از شهروندان در این خصوص گفت: یک زمانی بود که مردم میوه را جعبه جعبه به خانه می‌بردند اما امروز به تعداد اندک ته یک نایلون خریداری می‌شود.

وی افزود: هر چند میوه خاصیت غذایی داشته باشد اما مردم خرید غذا را به آن اولویت می‌دهند. بدون غذا نمی‌توان زندگی کرد اما بدون میوه می‌توان.

میوه‌هایی که عموم مردم هرگز نخورده‌اند

هر چند قیمت‌ها بالا باشد به منزله نایاب شدن میوه خاصی نیست. تقریباً در تمام فصول، هر میوه‌ای بخواهید می‌توانید پیدا کنید.میوه هم از دلال بازی و گران فروشی سهم دارد.

در این میان میوه‌های غیر بومی ‌بخش تزئینی مغازه‌ها و تره بار‌هاست که به مصرف عموم نمی‌رسد.

یکی از فروشنده‌ها در این خصوص گفت: آواکادو میوه‌ای نیست که همه بخرند یا دراگون. قیمت این میوه‌ها به حدی بالاست که عددی فروخته می‌شود.

وی در پاسخ به این سوال که پس این میوه‌ها را چه کسی می‌خرد؟ تصریح کرد: اینها هم مشتری خودش را دارد. بعضی میوه‌های گران قیمت را حتی فروشنده‌ها هم امتحان نکرده‌اند.

اظهارات این فروشنده در حالی است که بازارهمچنان چنین میوه‌هایی را عرضه می‌کند. موضوعی که نشان می‌دهد به جز نمونه‌های محدود مابقی میوه‌ها برای اقشار خاصی به فروش می‌رسد مابقی مردم صرفاً تماشاگر آن هستند.