بسیاری از ما اغلب در برابر وضعیت پیچیده ای که در آن یکی از نزدیکان مان خودآزاری می کند، چاره ای جز حرص خوردن نداریم.

قطعاً شرایط ساده ای نیست! اما غیرممکن هم نیست. اگر هم‌اکنون در چنین وضعیتی قرار دارید، به شما چند نکته برای کمک به آن شخص ارائه می‌دهیم.

چگونه به کسی که خودآزاری می‌کند کمک کنیم

برخی احساسات بسیار خام و ناپخته هستند. این احساسات از نوعی هستند که واقعاً نمی‌دانیم با آن‌ها چه کنیم و مانند یک لایه اضافی به ما چسبیده‌اند، مانند یک ماده عجیب که نیش می‌زند و زندگی را دشوار می‌کند.
برای کاهش این درد، برخی به خودآزاری روی می‌آورند. این عمل شامل آسیب به بدن است که به دنبال کانالیزه کردن یا بی‌حس کردن رنج عاطفی برای مدتی است.

خودآزاری عملی کاملاً ناکارآمد است. با این حال، پشت آن امیزه ای بسیار پیچیده از محرک‌ها و دلایلی وجود دارد که فرد در تلاش برای مقابله با آن‌هاست.
بسیاری از کسانی که درگیر خودآزاری اند،حتی درکی از دلایل ارتکاب این عمل ندارند. علاوه بر این، این رفتار مشکلی مرتبط با بهداشت عمومی است. در واقع، در بسیاری از موارد، این رفتار با خودکشی مرتبط است.

بنا بر تحقیقات دانشگاه فدرال باهیا (برزیل) شیوع جهانی خودآزاری در جمعیت نوجوانان بسیار جدی است. در واقع، حدود ۲۰ درصد از جوانان به آن مبتلا هستند. این موضوع تأثیر زیادی بر خانواده‌ها و جامعه دارد و نیازمند حساسیت در درک و برخورد با آن است.

بیایید نگاهی به برخی راهنمایی‌های مفید بیندازیم تا اگر کسی که به او نزدیک هستید رفتار خودآزاری را نشان داد، بتوانید از آن‌ها استفاده کنید.

چرا برخی خودآزاری می کنند؟

وقتی کسی که به او نزدیک هستید خودآزاری می کند، احتمالاً چرایی این عمل پرسشی است که ذهن تان را مشغول می کند. در نهایت، درک این موضوع که چرا کسی باید به خودش آسیب فیزیکی برساند، دشوار است. دانشگاه ایالتی نیوجرسی (ایالات متحده) مطالعه‌ای انجام داد که در آن ادعا کردند درد جسمی راهی برای منحرف کردن توجه از رنج عاطفی است.

فرضیه دیگری نیز وجود دارد. این واقعیت است که بخش زیادی از آسیب‌های غیرخودکشی به منظور «احساس کردن چیزی» است. برخی افراد به دلیل احساس بی‌حسی عاطفی یا عدم توانایی در تجربه احساسات مثبت یا منفی، به خودآزاری روی می‌آورند. آن‌ها ممکن است احساس کنند که هیچ احساسی ندارند و به همین دلیل به دنبال راهی برای “احساس کردن” هستند. این احساسات می‌تواند شامل درد فیزیکی باشد که به نوعی به آن‌ها کمک می‌کند تا از حالت بی‌حسی خارج شوند و دوباره احساس زنده بودن کنند.

اماچگونه با کسی که خودآزاری می‌ کند، رفتار کنیم؟ بدیهی است که اولین احساسی که تجربه خواهید کرد، تمایل به نجات آن‌ها و قانع کردنشان برای عدم تکرار رفتارشان است.

با این حال، این استراتژی‌ها—هرچند کاملاً قابل درک هستند—همیشه مؤثر نیستند. در اینجا چند مرحله وجود دارد که باید به خاطر داشته باشید.

وقتی فردی به خود آسیب می‌زند، بعد از آن احساس شرم می‌کند. این تنها استراتژی مقابله‌ای است که در دسترس آن‌ها قرار دارد. آن‌ها نیاز دارند به جستجوی منابع و ابزارهای بهتر هدایت شوند.

۱. از قضاوت و انتقاد اجتناب کنید

وقتی متوجه می‌شوید که کسی که می‌شناسید به خودآزاری می‌پردازد، ممکن است احساس طرد و سردرگمی کنید. بنابراین، تقریباً به‌طور خودکار ممکن است به آن‌ها بگویید: «چرا این کار را کردی، آیا دیوانه‌ای؟» اما، این بدترین عبارتی است که ممکن است از دهان شما خارج شود. این یک بیان است که باید به هر قیمتی از آن اجتناب کنید.

در واقع، اگر می‌خواهید به کسی که خودآزاری می‌کند کمک کنید، از قضاوت، انتقاد و هرگونه نظری خودداری کنید. آخرین چیزی که کسی که با اضطراب عاطفی شدید دست و پنجه نرم می‌کند نیاز دارد، متهم شدن و مجازات شدن است.

آرام بمانید و درک کنید که آن‌ها از تنها استراتژی مقابله‌ای که می‌شناسند برای کنار آمدن با آنچه برایشان اتفاق می‌افتد استفاده می‌کنند.

۲. احساسات آن‌ها را بپذیرید و به آن‌ها فضا بدهید

خودآزاری یک مکانیزم ناکارآمد برای مدیریت اضطراب عاطفی شدید است. درد و رنج آن‌ها با گفتن اینکه “همه چیز خوب خواهد شد” و “به من اعتماد کن، من به تو کمک می‌کنم” از بین نخواهد رفت. بعد از خودآزاری، آن‌ها احساس شرم می‌کنند. این به این معناست که احتمالاً صحبت کردن با شما برایشان آسان نخواهد بود.

به آن‌ها فهم و درک ارائه دهید. به آن‌ها نشان دهید که می‌توانید به واقعیت آن‌ها نزدیک شوید. از آن‌ها بپرسید: “حالت چطور است؟” یا “در حال حاضر چه احساسی داری؟”. واضح است که بیان این احساسات به کلمات برای آن‌ها آسان نخواهد بود، بنابراین به آن‌ها زمان و فضا بدهید.

۳. نگرانی و محبت خود را نشان دهید

“تو در این موضوع تنها نیستی. من کنارت هستم. ازت مراقبت می‌کنم”. هر کسی که خودآزاری می‌کند می‌خواهد با کاهش وزن رنج خود از طریق زخم‌هایش چیزی را احساس کند.
آن‌ها همچنین احساس تنهایی می‌کنند. علاوه بر این، ممکن است فرض کنند که درهم‌ریختگی افکار و احساساتشان هرگز از بین نخواهد رفت و دردی که اکنون احساس می‌کنند دائمی خواهد بود.

آن‌ها به حمایت از محیط اطراف و روابط نزدیکشان نیاز دارند تا بتوانند بدون قضاوت یا کنترل دیگران، خودشان باشند. بنابراین، نگرانی واقعی خود را به آن‌ها نشان دهید. تلاش نکنید که کنترل کنید یا تحمیل کنید. فقط بر روی مراقبت از آن‌ها و بودن در کنارشان تمرکز کنید.

۴. نسبت به خودآزاری آن‌ها بی‌طرف اما حساس باشید

سعی کنید از هرگونه واکنش شدید نسبت به زخم‌هایشان خودداری کنید. هرگونه واکنش اغراق‌آمیز باعث می‌شود آن‌ها حتی بیشتر شرمنده شوند. ایده‌آل این است که بی‌طرف باشید و به آن‌ها نشان دهید که نیازی به عذرخواهی یا گفتن چیزی ندارند اگر نمی‌خواهند.

همچنین، از زدن انگ اجتماعی در مورد خودآزاری پرهیز کنید. حواس تان به آنچه می گویید باشد. واکنش‌ها و نگرش‌های ناگهانی خود را محدود کنید، در غیر این صورت ناگهان دیواری بین شما و او کشیده می شود.

از ارائه حمایت برای درمان زخم‌های فیزیکی آن‌ها که ممکن است پنهان باشند، دریغ نکنید، ممکن است نیاز به کمک پزشکی داشته باشند.

5- به یاد داشته باشید، شما نمی‌توانید مسئولیت آن‌ها را بر عهده بگیرید.

وقتی شاهد خودآزاری یکی از عزیزانتان هستید، می‌خواهید آن‌ها را نجات دهید. واقعاً ممکن است به نجات آن‌ها وسواس پیدا کنید و بخواهید کارهایی را برای آن‌ها انجام دهید که خودشان نمی‌توانند انجام دهند. اما این رویکرد بسیار خطرناک است، زیرا نمی‌توانید وظایف دیگران را بر دوش خود بگذارید.

وظیفه شما حمایت، درک و بودن در کنارشان است. شما نباید مسئولیت‌های آن‌ها را بر عهده بگیرید. آن‌ها باید بر روی بهبودی خود کار کنند. حتی اگر این کار برایتان دشوار باشد، باید وظایف را واگذار کنید و سعی کنید به آن‌ها اعتماد کنید.

6. آن‌ها را به درخواست ِ کمک تخصصی راهنمایی کنید

در پس این نوع وضعیت، واقعیت‌ها و تجربیات عمیقی نهفته است که فرد خودآزار با آن‌ها روبرو نشده است. آن‌ها احساساتی دارند که باید به آن‌ها رسیدگی کنند. اما نمی‌توانند به تنهایی با آن‌ها مواجه شوند. در نهایت، همان طور که قبلاً مشخص کرده‌ایم که آن‌ها استراتژی‌های مقابله‌ای مناسبی ندارند.

شما باید به یاد داشته باشید که برخی از رفتارهای خودآزاری نیت خودکشی دارند. بنابراین، باید اقدام کنید. اگر می‌خواهید به آن‌ها کمک کنید، آن‌ها را به سمت جستجوی مراقبت‌های تخصصی راهنمایی کنید. درمان روانشناختی به همراه حمایت اجتماعی از محیط آن‌ها، بهترین پیشرفت را تسهیل خواهد کرد.

جمع بندی نهایی

اگر شما یکی از اعضای خانواده، دوست یا شریک کسی هستید که خودآزاری می‌کند، یک حقیقت غیرقابل انکار وجود دارد. شما هرگز به طور کامل نخواهید فهمید که چرا آن‌ها این کار را انجام می‌دهند. این موضوعی است که پذیرش آن دشوار است. در واقع، مشکلات سلامت روان واقعیت‌های چندوجهی هستند و درک آن‌ها به طور کامل بسیار سخت است.

در همه موارد، مهم‌ترین چیز این است که بدانید این تقاطع‌های روانی قابل غلبه هستند. فردی که به خودآزاری روی می‌آورد، باید ابعاد نهفته‌ای را که رفتار او را ترویج می‌کند، شناسایی کرده و در درمان روانشناختی بر روی آن‌ها کار کند. به تدریج، آن‌ها می‌توانند ابزارهای مناسبی برای مقابله با ناراحتی‌های عاطفی خود به شیوه‌ای مؤثرتر و از همه مهم‌تر، سالم‌تر توسعه دهند.

سرانجام، ارزشمند است که بدانید چگونه می‌توانید در سفر بهبودی آن‌ها دوست خوبی باشید، آن‌ها را حمایت کنید اما به آن‌ها برچسب نزنید. همان‌طور که قبلاً اشاره کردیم، این یک وضعیت اجتماعی به‌ویژه جدی برای جوانان امروز است. بنابراین، بر عهده ماست که یاد بگیریم چگونه از آن پیشگیری کنیم و آن را درمان کنیم.