اردیبهشت سال 1401 خبر قتل پسری جوان در جنوب تهران به پلیس اعلام شد.

دوست مقتول در تشریح ماجرا به مأموران گفت: «سرکوچه ایستاده بودم که بهادر به سراغم آمد و از من خواست تا برای بازی به گیم نت برویم دقایقی بعد بهادر برای خرید به سوپرمارکت رفت وقتی دیدم دیر کرده به سراغش رفتم که دیدم با یکی از هم محله ای‌های مان به نام وحید درگیر شده من وساطت کردم اما فایده نداشت تا اینکه وحید او را با چاقو زد و فرار کرد من هم او را به بیمارستان رساندم.»

4روز بعد مأموران وحید را در یکی از شهرستان‌ها ردیابی و دستگیر کردند و او در همان بازجویی‌های اولیه به درگیری مرگبار اعتراف کرد.

با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 11 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

اولین جلسه دادگاه

در آن جلسه اولیای دم درخواست قصاص کردند.

سپس متهم به جایگاه رفت و گفت: «روز حادثه فقط 4 روز به ازدواجم مانده بود. با دوستم به دنبال خانه می‌گشتیم بعد برای خرید به سوپرمارکت رفتم اما جلوی در با مقتول تنه به تنه شدیم.

او که به ظاهر در حالت طبیعی نبود شروع به فحاشی کرد.»من به او گفتم: «کاری نکردم که ناسزا می‌گویی» اما او جواب داد: «کاری هم نمی‌توانستی بکنی» بعد درگیر شدیم چند نفر ما را از هم جدا کردند اما بعد از آن بهادر به یکباره چاقویی از جیبش درآورد و به سمتم حمله کرد و من هم چاقویم را بیرون آوردم و بالا گرفتم که او بترسد.

آنقدر چاقو را روی هوا پرتاب کرد که به صورتم خورد و من هم از عصبانیت او را هُل دادم و روی زمین افتاد و با چاقوی خودش یک ضربه به او زدم.

بعد هم از ترسم به خانه رفتم و موضوع را به نامزدم گفتم و باهم راهی شهرستان شدیم. در آن 4 روز فقط گریه می‌کردم تا اینکه دستگیر شدم. من فقط برای دفاع از جانم ضربه زدم.

پس از اظهارات متهم قضات براساس مستندات پرونده و شاهدان دفاع مشروط او را نپذیرفتند و وی را به قصاص محکوم کردند.

پس از صدور رأی خانواده وحید توانست با جلب رضایت اولیای دم از قصاص نجات پیدا کند و او از جنبه عمومی جرم پای میز محاکمه ایستاد.

دومین جلسه دادگاه

در این جلسه متهم با ابراز ندامت بار دیگر اظهاراتش را تکرار کرد.

در پایان جلسه قضات او را به 3 سال حبس با احتساب روزهای بازداشتی محکوم کردند که بزودی از زندان آزاد می‌شود.