به گزارش خبر ساز، در مقاله ای که اخیرا در وب‌سایت نشنال اینترست منتشر شده، جیمز هولمز، تحلیلگر مسائل نظامی، به عملکرد نیروی دریایی چین پرداخته و آن را با نیروی دریایی ایالات متحده مقایسه می کند.
هولمز خاطرنشان می کند که چین در ارتقای تصویر جهانی و قابلیت های دریایی خود موفق بوده است و ایالات متحده برای مقابله با پکن به بازنگری جامع در رهبری، نهادهای نظامی و صنعت خود نیاز دارد.
قدرت نمایی چین در آب های آزاد
هولمز، استاد استراتژی و سیاست در کالج جنگ نیروی دریایی ایالات متحده، استدلال می کند که توانایی «قدرت نمایی» به اندازه توانایی رزمی مهم است و برتری دریایی نه تنها در درگیری های آبی، بلکه در توانایی مدیریت شهرت بین‌المللی یک کشور نیز اهمیت دارد.
برای ناظران بین المللی کافی است که متقاعد شوند نیروی دریایی چین قوی تر از رقبای خود به نظر می رسد تا پکن به دستاوردهای سیاسی و استراتژیک واقعی دست یابد.
طبق اعتراف هولمز، تصویر و شهرت، قدرت هستند. نویسنده، که افسر سابق نیروی دریایی ایالات متحده است و در جنگ اول خلیج فارس شرکت داشته، توضیح می دهد که شهرت به تنهایی برای ایجاد تأثیر استراتژیک در ذهن مردم سایر کشورها و ناظران کافی است و می تواند حتی قبل از هرگونه درگیری مسلحانه، بر توازن قدرت تأثیر بگذارد.
نویسنده نشنال اینترست می نویسد: «برای ناظران بین‌المللی کافی است که متقاعد شوند نیروی دریایی چین قوی تر از رقبایش به نظر می رسد تا پکن به دستاوردهای سیاسی و استراتژیک واقعی دست یابد.» طبق این مقاله، طبیعت انسان باعث می شود کشورها تمایل داشته باشند از طرف قوی تر حمایت کنند تا از طرفی که در برابر شکست، آسیب‌پذیر به نظر می رسد.
هولمز خاطرنشان می کند که چین در مدیریت تصویر خود به صورت شبانه‌روزی و به نحوی عالی عمل می کند و از توانایی خود در کنترل اطلاعات بهره برده است. این کشور می تواند انتشار اخبار منفی را در داخل محدود کند و در نتیجه اعتبار بین‌المللی خود را تقویت نماید.
قدرت واقعی چین در دریا چقدر است؟
نویسنده در مورد قدرت واقعی چین تأکید دارد: «این کشور با موفقیت خود را به عنوان یک قدرت دریایی کاملاً یکپارچه بازسازی کرده است؛ با یک ناوگان تجاری و نظامی عظیم که بر بنادر سراسر جهان، از جمله حوزه های نفوذ سنتی آمریکا، مانند بندری در پرو، نفوذ دارد.»
تصوری که غلط از آب درآمد
هولمز سپس این تصور را زیر سوال می برد که جوامع باز - در این مورد، ایالات متحده - سازگارتر و از نظر استراتژیک برتر از کشورهای اقتدارگرا مانند چین هستند. او توضیح می دهد که نظریه غالب این بود که اقتدارگرایی به نتایج سریعی دست می یابد زیرا به خرد یک فرمانده متکی است. با این حال، این نقطه ضعف هم را دارد که به خرد و هوش تعداد کمی از فرمانروایان متکی است. از سوی دیگر، جوامع آزاد از نظر تئوری پویاتر هستند زیرا می توانند رهبران خود را برای همگام شدن با زمان تغییر دهند و در درازمدت آنها را مقاوم‌تر کنند.
با این حال، نویسنده این سوال را مطرح می کند که آیا نتایج رقابت فعلی بین ایالات متحده و چین این نظریه را تأیید می‌کند یا خیر؟ او اشاره می کند که چین سطحی از «انعطاف‌پذیری» را ایجاد کرده و سرعت اجرا را با برنامه‌ریزی مؤثر ترکیب نموده و از این جهت، جلوتر از آمریکا است.
هولمز خاطرنشان می کند که کمیته ای از کارشناسان و رهبران نیروی دریایی ایالات متحده هم تقریباً به همین نتیجه رسیده اند.
نویسنده معتقد است که این تحول، مستلزم یک بازنگری فرهنگی جامع در ایالات متحده برای احیای دولت، نیروهای مسلح و صنعت است تا بتواند با چین و سایر رقبای خود همگام شود. این امر توانایی این کشور را برای دستیابی به برتری دریایی و مقابله با جاه‌طلبی‌های چین در منطقه هند و اقیانوس آرام تعیین خواهد کرد.
قدرت دریایی چین بیشتر است یا آمریکا؟
نظر شما