به گزارش خبر ساز،هر روز صفحات فضای مجازی از مارک پوشی و استایل برند بازیگران پر و خالی می‌شود. در گذشته چنین روندی حاکم نبود و نگاهی به البسه بازیگران حتی ستاره‌های سینمای ایران نشان می‌دهد بسیار ساده و مردمی ‌لباس می‌پوشیدند.

حتی دارندگی به نمایش گذاشته نمی‌شد و در دست داشتن کیف گرانقیمت بهای دیده شدن نبود. بلکه در مقابل این هنرمندی بازیگر و ایفای نقشی ماندگار منجر به محبوبیت او می‌شد.

بیشتر بخوانید: آبروریزی ساعت فیک محمدرضا گلزار !

اما به تبعیت از الگوی‌ هالیوودی، بازیگران در ایران به سمت فتوکال‌ها، عکاسی برای مطرح کردن البسه برند و نمایش ظواهر پوشش و آرایش خود رفته‌اند. تا حدی که نواقص و ضعف‌های بازیگری نیز گویی قرار است در پشت نقاب برندپوشی پنهان شود.

تا جایی که چنین روندی حسی از ناکافی بودن به دلیل نداشتن فلان کیف و بهمان لباس را به مخاطب القا می‌کند. از طرفی در گفتگو با اغلب بازیگران اعلام می‌شود که از اجاره نشینی، کمبود درآمد و یا دستمزدهای پرداخت نشده در رنج‌اند اما فتوکال‌های جشنواره‌ها و اکران‌های عمومی ‌فیلم‌ها سرشار از نمایش برندهایی است که قیمت‌های نجومی ‌را برای یک لباس خاص مطرح می‌کند.

کیف‌های چند صد میلیونی، اکسسوری و جواهرات چند میلیاردی و لباس‌ها، خانه‌ها و ماشین‌های لوکسی که در هر جوانی حسی از کمبود را تداعی می‌کند معیاری برای رتبه‌دهی به بازیگران شده است.

بیشتر بخوانید: کیف عجیب خانم بازیگر سوژه شد

در این میان اگر تعدادی بازیگر نیز به شکستن این روند اهتمام داشته و گاهی لباس تکراری به تن کرده‌اند، زیر ذره بین نقد می‌روند. بازیگران ادعا می‌کنند که مجبورند هر باری که در جاهای عمومی ‌حضور می‌یابند، لباس نو و متفاوتی بپوشند. رسانه‌ها نیز لنز دوربین خود را معطوف به این مسئله کرده‌اند که آیا این مهم محقق می‌شود یا نه.

اما فرایند سوق دادن جامعه به سمت برند پوشی چه اثراتی دارد؟

در جامعه‌ای که اجاره بها برای یک خانوار هزینه‌ای کمرشکن است، بسیاری از مواد غذایی و کالاهای بهداشتی و فرهنگی از سبد خانوار حذف شده و چیزی تحت عنوان مسافرت، به گشت و گذار در اطراف شهر خلاصه شده، نمایش یک کیف 700 میلیون تومانی گسست الگوی زیبایی و سبک زندگی از جامعه است.

بیشتر بخوانید: بازیگران جذاب قبل از انقلاب چه مدلی لباس می‌پوشیدند؟

این موج رقابت بین بازیگران با رفتار تکراری پوشی برخی بازیگران به صورت جزئی سد شده است. موضوعی که می‌بایست بیش از اینها ترویج شود چرا که سالانه ۹۲ میلیون تُن پارچه و لباس به کوه‌های زباله اضافه می‌شود. برای درک بهتر این حجم عظیم، کافی است تصور کنید که در هر ثانیه، محتویات یک کامیون پر از لباس دور ریخته می‌شود.

عصر ایران در گزارشی با اشاره به این موضوع عنوان کرده است که ریشه اصلی این بحران، مدل تجاری «مد سریع» است که مصرف‌کنندگان را به خرید مداوم لباس‌های ارزان و یک‌بارمصرف تشویق می‌کند. این مدل باعث شده است که متوسط عمر مصرفی یک لباس به کمتر از سه سال کاهش یابد، در حالی که یک لباس باکیفیت می‌تواند به راحتی بیش از ۱۰ سال مورد استفاده قرار گیرد.

این روزها در سراسر جهان تشویق برای مدیریت مصرف مطرح است. هر چند صنعت مد یکی از آلاینده‌های اصلی کره زمین محسوب می‌شود و هر چند نقش اقتصاد موجب گسترش این صنعت شده است اما در جامعه ما چه بسا بهتر است سلبریتی خود را مجزای از مردم نسازد و زیبایی را نه در ظاهر بلکه در هنر و توانمندی حرفه‌ای خود ماندگار سازد.