آن‌ها آزادانه در کوچه‌ها، پشت بام‌ها، کافه‌ها و مغازه‌ها پرسه می‌زنند، و اهالی شهر با عشق و احترام از آن‌ها مراقبت می‌کنند.

در محله‌ها، مخازن غذا و آب برای گربه‌ها گذاشته می‌شود، و برخی افراد کوچک‌خانه‌های چوبی می‌سازند تا شب‌ها گرم باشند.

کلینیک‌های دامپزشکی خصوصی هم تخفیف می‌دهند و مردم محلی پول درمان گربه‌ها را جمع می‌کنند.

ریشه این همزیستی به دوران عثمانی برمی‌گردد؛ گربه‌های استانبول نه حیوانات بی‌صاحب بدبخت، بلکه عضو مشترک جامعه‌اند — بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی شهر.