این انتخاب تصادفی نیست؛ مغز انسان خطر را سریع‌تر تشخیص می‌دهد و ناخودآگاه به سوی خبرهای منفی جذب می‌شود. این رفتار، روزگاری برای بقا مفید بود، اما امروز که اطلاعات بی‌وقفه به ما هجوم می‌آورد، تبدیل شده به خستگی خبری؛ حالتی که در آن بیش از آنکه آگاه‌تر شویم، درمانده و بی‌حوصله می‌شویم. ادامهٔ این روند باعث می‌شود نسبت به اتفاق‌های مثبت بی‌توجه شویم، چون مغز برای صرفه‌جویی در انرژی، تنها خبرهایی را ثبت می‌کند که تهدید دارند.

مشکل آنجاست که با دیدن مداوم اخبار بد، جهان را بدتر از آنچه هست تصور می‌کنیم. در حالی‌که هر روز هزاران اتفاق خوب، پژوهش‌های علمی مؤثر، پیشرفت‌های اجتماعی و رفتارهای انسانی اتفاق می‌افتد که به دلیل پایین بودن هیجانشان دیده نمی‌شوند و در نهایت چیزی که ترسناک باشد، بیشتر کلیک می‌خورد و بیشتر فروخته می‌شود.

قطع کامل اخبار راه حل نیست، بلکه تعادل مهم است. انتخاب آگاهانهٔ منابع و محدودکردن زمان مطالعهٔ می‌تواند مغز را به از سیاهی‌های مطلق دور کند.