نماینده این کشور در سازمان ملل در روز شنبه با ایراد دو سخنرانی ادعا کرد که چین «از طریق روش‌های نامشروع به مزایای اقتصادی دست یافته و محیط زیست را آلوده کرده است». وی همچنین آمریکا را به عنوان الگوی جهانی در اجرای سیاست‌های زیست‌محیطی معرفی کرد.

این اتهام‌زنی از چند جهت بی‌اساس است:

اول، باید به این پیشینه تاریخی توجه کرد که معضلات کنونی ناشی از انتشار گازهای گلخانه‌ای در طول بیش از یک قرن گذشته است. کشورهای توسعه‌یافته در فرآیند «پیشرفت» خود مقادیری عظیم از گازهای گلخانه‌ای را منتشر کرده‌اند.

دوم، چین به عنوان یک کشور در حال توسعه با ۱.۴ میلیارد جمعیت، سیاست‌های قاطعی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تدوین و اجرا کرده است. در سال‌های اخیر، این کشور در حالی که ۳۰ درصد از ارزش افزوده اقتصادی جهانی را ایجاد کرده، اما سهم آن در انتشار گازهای گلخانه‌ای در سطح بالایی نبوده است.

سوم، آمریکا در طول تاریخ توسعه خود بیشترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه‌ای داشته و از نظر سرانه انتشار نیز همچنان در رتبه‌های بالای جهانی قرار دارد.

واشنگتن طی سال‌های اخیر و در چارچوب سیاست «اول آمریکا» اقدامات ضد زیست‌محیطی متعددی انجام داده که از جمله می‌توان به خروج دوباره از توافقنامه پاریس، لغو مقررات مفید داخلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای شامل لغو محدودیت‌های استفاده از سوخت فسیلی در نیروگاه‌های حرارتی، لغو سیاست‌های تسهیل خرید خودروهای برقی، توقف تدوین گزارش عملیاتی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و غیبت در کنفرانس آب‌وهوایی برزیل اشاره کرد.

چین و دیگر کشورهای در حال توسعه برای تحقق رفاه مردم خود همچنان نیازمند توسعه اقتصادی، اشتغال‌زایی و کاهش فقر هستند. بر اساس «کنوانسیون چارچوب سازمان ملل درباره تغییرات آب‌وهوایی» و توافقنامه پاریس، کشورهای توسعه‌یافته با توجه به سوابق تاریخی آنها در انتشار گازهای گلخانه‌ای موظفند از طریق ارائه حمایت‌های مالی و فناوری به کشورهای در حال توسعه در دستیابی به اهداف جهانی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای کمک کنند. اما آمریکا نه فقط در انجام این وظایف و اجرای تعهدات خود کوتاهی می‌کند، بلکه کشورهای در حال توسعه مانند چین را مورد انتقاد قرار می‌دهد.

البته این رویکرد آمریکا تعجب‌آور نیست؛ کشوری که از برجام خارج شد، جسارت پیدا کرده ایران را به نقض برجام متهم کند.

دستیابی به اهداف جهانی کاهش گازهای گلخانه‌ای نیازمند همکاری تمامی اعضای جامعه بین‌المللی است. همکاری بین چین و اروپا نمونه‌ای از ضرورت این همکاری را نشان می‌دهد.

اتحادیه اروپا از مزیت‌هایی در حوزه جذب کربن صنعتی و سایر فناوری‌های پیشرفته در زمینه توسعه انرژی‌های پاک برخوردار است، اما در تبدیل این دستاوردهای پرهزینه آزمایشگاهی به محصولات مقرون‌به‌صرفه و در دسترس با چالش‌های زیادی مواجه است.

دقیقاً در مواجهه با این چالش است که ارزش راهبردی همکاری سبز چین و اتحادیه اروپا آشکار می‌شود. چین دارای کامل‌ترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین زنجیره صنعتی انرژی پاک در جهان است که ماژول‌های فتوولتائیک، تجهیزات انرژی بادی، وسایل نقلیه جدید انرژی و سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی را پوشش می‌دهد. چین با بهره‌گیری از اثر مقیاس اقتصادی خود می‌تواند محصولات سبز باکیفیت را با قیمت‌های رقابتی ارائه دهد که دقیقاً با نیاز فوری اتحادیه اروپا به راه‌حل‌های تحول مقرون‌به‌صرفه مطابقت دارد.

همانگونه «دینگ شوئه شیانگ» معاون نخست وزیر چین در کنفرانس تغییرات آب‌وهوایی کاپ ۳۰ در برزیل تأکید کرد، چین همکاری‌های بین‌المللی در عرصه فناوری و صنایع سبز را گسترش می‌دهد. چین به همراه اروپا و اقتصادهای نوظهور مانند برزیل در حال تشدید اقدامات برای پیشبرد توسعه سبز جهانی و ارائه همکاری‌های عملی هستند. با تغییر سیاست واشنگتن، دستورکار آب‌وهوایی جهانی از هم نپاشیده، بلکه در حال تکامل به سوی الگوی حکمرانی غیرمتمرکزتر و چندقطبی است.

اتهام‌زنی بی‌پایه آمریکا به چین؛ فرار از مسئولیت به جای همکاری برای مدیریت جهانی اقلیم