به گزارش خبر ساز، وب‌سایت ایتالیایی InsideOver گزارشی منتشر کرده و در آن، برجسته ‌ترین سیستم ‌های دفاع هوایی روسیه را که در ونزوئلا موجود است، بررسی نموده است. این گزارش احتمال دستیابی ونزوئلا به سلاح ‌های بیشتر در بحبوحه بحران رو به افزایش با ایالات متحده را بالا می داند.

نویسنده این گزارش، داویده راگنولینی، اظهار می دارد که کاراکاس از حمایت آشکار کرملین برخوردار است و علاوه بر حمایت سیاسی و دیپلماتیک، از همکاری نزدیک نظامی و فنی با روسیه نیز بهره‌ مند است. بخش قابل توجهی از تجهیزات و سلاح‌ های نظامی ونزوئلا در 20 سال گذشته از روسیه به دست آمده است.

نویسنده اظهار می دارد که ونزوئلا اولین سامانه ‌های دفاع هوایی S-300VM خود را در سال ۲۰۱۳، به عنوان بخشی از توافق‌نامۀ منعقد شده در سال ۲۰۰۹، دریافت کرد.

سلاح‌های مهمی که روسیه به ونزوئلا داده است

نویسنده خاطرنشان می کند که ونزوئلا از سال ۲۰۱۰ سامانه پدافند هوایی خودکششی Tor-M1 را برای بردهای کوتاه و متوسط ​​به همراه چندین توپ ضدهوایی خودکار ZU-23-2 در اختیار دارد و همه این تسلیحات را از روسیه گرفته است.

ارتش ونزوئلا همچنین دارای یک سامانه پدافند هوایی زمینی ساخت روسیه به نام S-125 Pechora است. این سامانه که اولین بار در اوایل دهه ۱۹۶۰ در اتحاد جماهیر شوروی وارد خدمت شد، نسخه‌ای است که کاراکاس در سال ۲۰۱۳ آن را به دست آورد به روز کرد. این نسخه ورژن ارتقا یافته Pechora-2M است.

نویسنده در ادامه اظهار می‌ کند که سامانه روسی Buk-M2 به لطف ترکیبی از تحرک بالا و استقلال عملیاتی و همچنین توانایی درگیری با اهداف مختلف در ارتفاع تا ۲۴ کیلومتر، یکی از مؤثرترین سامانه‌های پدافند هوایی زمینی در زرادخانه ارتش ونزوئلا است.

آنچه ارتش ونزوئلا به آن نیاز دارد

ونزوئلا همچنین دارای سیستم‌ های دفاع هوایی قابل حمل توسط نفر MANPADS روسی است. منابع ونزوئلایی تأیید کرده‌اند که مسکو تقریباً 5000 سیستم دفاع هوایی کوتاه‌برد 9K338 Igla-S با برد 6 کیلومتر را به کاراکاس تحویل داده است.

نویسنده گزارش از الکسی ژوراولف، معاون رئیس جمهور روسیه، نقل قول می‌ کند که اخیراً اظهار داشته است که امکان تأمین موشک ‌های بالستیک میان‌برد Oreshnik و موشک‌ های کروز Kalibr برای ونزوئلا اخیرا با موانع فنی و لجستیکی مواجه شده و این موانع استقرار فوری آنها را به تأخیر انداخته است.

او درباره سلاح‌ های مهم روسی که برای ارتش ونزوئلا مفید خواهند بود، صحبت کرد. به عنوان مثال، سامانه دفاع موشکی ساحلی باستین روسیه با هزینه‌ های عملیاتی پایین و سهولت نسبی، در ونزوئلا استفاده می ‌شود. همچنین، ونزوئلا قادر به پرتاب موشک‌ های کروز ضد کشتی P-800 با سرعت ۲.۵ ماخ و برد تا ۸۰۰ کیلومتر است.

نویسنده می افزاید که موشک‌ های کروز مافوق صوت Kh-32 که در اوکراین مؤثر بوده ‌اند، نسخه بهبود یافته Kh-22 هستند و می ‌توانند جایگزین موشک ‌های ضد کشتی Kh-31A شوند که در حال حاضر توسط ارتش ونزوئلا استفاده می ‌شوند.

با ادغام موشک ‌های Kh-32 با جنگنده‌ های Su-30MK2 نیروی هوایی ونزوئلا می‌تواند به طور بالقوه حملاتی با برد 1 هزار کیلومتر انجام دهد.

نویسنده نتیجه می‌گیرد که زیردریایی کلاس کیلو روسیه، با هزینه‌ های خرید پایین، سکوی پرتاب ایده‌آلی برای چندین موشک از جمله کالیبر، P-800 و زیرکن فراهم می ‌کند.