از سال ۱۳۵۲، دانشجویان ایرانی خارج از کشور از امتیازی برخوردار بودند که به آن‌ها اجازه می‌داد یک دستگاه خودروی خارجی را بدون پرداخت عوارض گمرکی وارد کشور کنند. این امتیاز در دهه ۱۳۶۰ به‌ویژه در سال ۱۳۶۴، به کالایی قابل معامله تبدیل شد و بازار خرید و فروش آن به‌شدت رونق گرفت.

در روزنامه اطلاعات مورخ ۲۸ مهر ۱۳۶۴، آگهی‌های متعددی با مضمون خرید امتیاز دانشجویی منتشر شده بود. در این آگهی‌ها، افراد مختلف با درج شماره تماس، خواهان خرید امتیاز واردات خودرو بودند. عباراتی مانند «خریدار امتیاز دانشجویی»، «نیازمند امتیاز واردات خودرو»، و «پرداخت نقدی برای امتیاز دانشجویی» در بخش نیازمندی‌های روزنامه به چشم می‌خورد.

این آگهی‌ها نشان‌دهنده شکل‌گیری یک بازار غیررسمی اما فعال بودند که در آن امتیاز دانشجویی به‌عنوان راهی برای واردات خودروهای خارجی مورد معامله قرار می‌گرفت. در شرایطی که واردات آزاد خودرو با محدودیت‌های شدید مواجه بود، این امتیازها نقش کلیدی در تأمین خودروهای خارجی ایفا می‌کردند.