در تابستان ۱۸۱۲، ناپلئون بناپارت نیم میلیون سرباز را به روسیه رهبری کرد. در پایان سال، تنها بخش کوچکی از این ارتش عظیم زنده ماندند. تاریخ‌دانان مدت‌هاست که علت این فاجعه را تیفوس (Typhus)، یک بیماری کشنده و منتقل‌شده توسط شپش، می‌دانستند. اما تحقیقات جدید خلاف این را نشان می‌دهد.

به گزارش دیجینوی، دانشمندان انستیتو پاستور فرانسه با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته تجزیه و تحلیل DNA، بقایای سربازان جان‌باخته ناپلئون را مورد بررسی مجدد قرار دادند. آن‌ها هیچ شواهدی از تیفوس پیدا نکردند. در عوض، مشخص شد که سربازان حامل باکتری‌هایی بودند که باعث تب روده (Enteric Fever) و تب راجعه (Relapsing Fever) می‌شدند؛ دو بیماری که ممکن است سقوط ارتش ناپلئون را تسریع کرده باشند.

نیکلاس راسکووان، نویسنده اصلی مقاله از انستیتو پاستور می‌گوید: «استفاده از فناوری امروز برای تشخیص و شناسایی چیزی که ۲۰۰ سال پیش دفن شده بود، بسیار هیجان‌انگیز است.»

بازنگری در یک راز تاریخی

برای بیش از دو قرن، محققان در مورد علت اصلی نابودی ارتش کبیر (Grand Army) ناپلئون در جریان حمله ناموفق به روسیه بحث کرده‌اند. پزشکان و افسران معاصر در آن زمان، علائمی مطابق با تیفوس را گزارش کرده بودند. کشف شپش بدن و آثاری از باکتری Rickettsia prowazekii (عامل تیفوس) در بقایای یافت‌شده در حفاری‌های گذشته نیز این باور قدیمی را تقویت کرده بود.

با این حال، مطالعه جدید این فرضیه دیرینه را به چالش می‌کشد.

تیم راسکووان نمونه‌هایی را که از یک گور دسته جمعی در ویلنیوس، لیتوانی (واقع در مسیر عقب‌نشینی ارتش فرانسه) گرفته شده بود، مجدداً بررسی کردند. آن‌ها با استفاده از تکنیک پیشرفته پالئوژنومیک میکروبی، DNA را از دندان‌های ۱۳ سرباز استخراج کردند. دندان‌ها به دلیل حفظ خوب مولکول‌های زیستی، قابل اطمینارترین منبع DNA باستانی بودند.

پس از حذف آلودگی‌های محیطی، تیم توالی‌یابی و تجزیه و تحلیل مواد ژنتیکی را انجام داد.

آنچه آن‌ها کشف کردند، شگفت‌انگیز بود: هیچ اثری از باکتری $R$. prowazekii (عامل تیفوس) یا Bartonella quintana (عامل تب خندق) وجود نداشت. در عوض، دو عامل بیماری‌زای دیگر ظهور کردند: Salmonella enterica و Borrelia recurrentis. اولی عامل تب روده (گروهی از بیماری‌ها از جمله تیفوئید) است، در حالی که دومی عامل تب راجعه است؛ یک بیماری منتقل‌شده از طریق شپش که با تب‌های شدید و مکرر مشخص می‌شود.

DNA باستانی داستانی عمیق‌تر را روایت می‌کند

در مطالعات پیشین از واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) برای تشخیص عوامل بیماری‌زا در بقایای باستانی استفاده می‌شد. با این حال، PCR زمانی بهترین عملکرد را دارد که DNA نسبتاً دست‌نخورده باشد. نمونه‌های باستانی، که در طول قرن‌ها تخریب شده‌اند، اغلب حاوی قطعاتی هستند که برای تقویت توسط PCR بسیار کوچک هستند.

راسکووان توضیح می‌دهد: «DNA باستانی به قطعات بسیار کوچکی تجزیه می‌شود که برای کارکرد PCR بسیار ریز هستند. روش ما قادر است دامنه وسیع‌تری را پوشش دهد و مجموعه بزرگ‌تری از منابع DNA را بر اساس این توالی‌های باستانی بسیار کوتاه، شناسایی کند.»

رویکرد توالی‌یابی گسترده‌تر تیم، نه تنها باکتری‌ها را شناسایی کرد، بلکه یک پیوند تکاملی شگفت‌انگیز را نیز آشکار ساخت.

سویه‌ای از باکتری $B$. recurrentis که در سربازان ناپلئون یافت شد، با یک رده باستانی که در عصر آهن بریتانیا کشف شده و قدمت آن به ۲۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد، مطابقت داشت. آن رده باستانی به نوعی برای هزاره‌ها در اروپا باقی مانده بود و سپس به تدریج با گونه‌های مدرن جایگزین شد.

راسکووان می‌گوید: «این نشان‌دهنده قدرت فناوری DNA باستانی برای کشف تاریخ بیماری‌های عفونی است که ما نمی‌توانستیم با نمونه‌های مدرن بازسازی کنیم.»

این یافته‌ها دیدگاهی جدید در مورد یکی از مشهورترین فجایع نظامی تاریخ ارائه می‌دهند. به جای یک عامل واحد، احتمالاً چندین بیماری عفونی در ترکیب با گرسنگی، خستگی و شرایط انجمادآور بود که ارتش ناپلئون را در حین عقب‌نشینی از روسیه، نابود کرد.

محققان با اعمال تجزیه و تحلیل پیشرفته DNA بر یک راز ۲۰۰ ساله، در حال روشن کردن این واقعیت هستند که چه چیزی واقعاً هزاران سرباز را در طول یکی از وحشیانه‌ترین نبردهای تاریخ از بین برد.