در تاریخ ۱۹ اکتبر (۲۷ مهر)، این وزارتخانه اعلام کرد که سازمان امنیت ملی آمریکا (NSA) با سوءاستفاده از یک آسیب‌پذیری در سرویس پیامک یکی از برندهای خارجی تلفن‌همراه، به دستگاه‌های کارکنان مرکز زمان‌دهی ملی چین نفوذ کرده و اطلاعات حساس را سرقت کرده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که NSA از ۴۲ ابزار ویژه سایبری برای دسترسی به سیستم زمان‌دهی زمینی دقیق چین استفاده کرده است.

هدف این حمله سایبری بانک‌ها یا شبکه برق‌رسانی سراسری چین نبود، بلکه مرکز زمان‌دهی ملی این کشور هدف قرار گرفته است. ممکن است این سوال مطرح شود که مرکز زمان‌دهی چیست؟ به زبان ساده، این مرکز نقش «مدیر زمان» در سراسر چین را ایفا می‌کند.

مرکز زمان‌دهی ملی چین در شهر شی‌آن، استان شاآنشی در شمال غرب کشور واقع شده و مسئول تعیین و پخش «زمان پکن» است. این مرکز خدمات زمان‌دهی با دقت بسیار بالا را به بخش‌های مختلفی مانند ارتباطات، امور مالی، برق‌رسانی، حمل و نقل، نقشه‌برداری و دفاع ملی ارائه می‌دهد و همچنین داده‌های کلیدی برای محاسبه زمان استاندارد بین‌المللی فراهم می‌کند.

به بیان ساده‌تر، ساعت تلفن‌همراه و کامپیوترهای ما به خدمات دقیق این مرکز وابسته‌اند و سیستم ساعت دستگاه‌ها پایه عملکرد صحیح آن‌ها است. بنابراین می‌توان این مرکز را «مرکز عصبی» این دستگاه‌ها دانست. برای درک اهمیت آن، می‌توان به بحران «کرم هزاره» در آستانه سال ۲۰۰۰ اشاره کرد؛ زمانی که سیستم‌های کامپیوتری در محاسبه تاریخ بین قرن‌ها دچار خطا شدند و موجب اختلال گسترده یا فروپاشی سیستم‌ها شدند. هرچند این بحران ناشی از حمله سایبری نبود، اما اهمیت سیستم‌های زمان‌دهی برای عملکرد کامپیوترها را به خوبی نشان داد.

از این رو، اگر تأسیسات مرکز زمان‌دهی چین هدف حمله سایبری قرار می‌گرفت و امنیت و ثبات «زمان پکن» مختل می‌شد، پیامدهای جدی به دنبال داشت. به عنوان مثال، اگر هکرها زمان سیستم معاملات مالی چین را دستکاری می‌کردند و تأخیر ایجاد می‌کردند، ممکن بود قبل از ثبت سفارش معامله‌گر، تسویه حساب انجام شود و ثروت افراد در کسری از ثانیه نابود شود.

پیامدهای احتمالی دیگر شامل اختلال در ارتباطات شبکه‌ای، قطع برق، فلج حمل و نقل، شکست مأموریت‌های فضایی و مشکلات در هدایت موشک‌ها، ناوبری ماهواره‌ای و ارتباطات نظامی خواهد بود. به همین دلیل، مفهوم «جنگ زمان» در نبردهای مدرن اهمیت زیادی یافته است.

این حمله به مرکز زمان‌دهی ملی چین یک حادثه منفرد نیست، بلکه بخشی از حملات سازمان‌یافته آمریکا محسوب می‌شود. در سطح بین‌المللی نیز نمونه‌های مشابهی از حملات سایبری از طریق آسیب‌پذیری‌های تلفن‌همراه وجود دارد؛ مثلاً چند ترور در خاورمیانه و ایران شباهت‌های فنی قابل توجهی با این نوع حملات دارند.

خوشبختانه، چین با ایجاد یک سیستم چندبعدی زمان‌سنجی شامل موج بلند، فیبر نوری و بی‌سیم، چندین «قفل ایمنی» برای تضمین زمان ایجاد کرده و موفق شد این حمله NSA را خنثی کند. اما این حمله به عنوان هشعداری مهم مطرح است که با ادامه و سازمان‌یافته بودن حملات سایبری آمریکا، جهان نیازمند بازنگری قوانین سایبری و ایجاد چارچوب بین‌المللی قابل اطمینان برای جلوگیری از چنین حملات دولتی است.