بر اساس یافته‌های روان‌شناسی و علوم اعصاب، خوابیدن پیش از نیمه‌شب تأثیر چشمگیری بر سلامت ذهن دارد. در ساعات پس از نیمه‌شب، مغز وارد مرحله‌ای از حساسیت و آسیب‌پذیری می‌شود که در آن افکار منفی، اضطراب و وسوسه‌های رفتاری مضر راحت‌تر بروز می‌کنند.

ریتم شبانه‌روزی بدن (circadian rhythm) به‌طور طبیعی مغز را برای استراحت و بازسازی آماده می‌کند، نه برای فعالیت یا بیداری. بی‌توجهی به این چرخه می‌تواند منجر به اختلالات خلقی، کاهش تمرکز و افزایش ریسک تصمیم‌گیری‌های نادرست شود.

خوابیدن قبل از نیمه‌شب به معنای هم‌راستایی با چرخه آرامش و بازسازی ذهنی است؛ چرخه‌ای که بدن برای آن طراحی شده تا عملکردهای شناختی، احساسی و فیزیولوژیک را متعادل کند. این عادت ساده می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از فرسودگی روانی و تقویت تاب‌آوری ذهنی ایفا کند.