این روزها منطقه ۲۲ تهران در صدر اخبار مسکن است. ساخت و سازهای زیاد، نزدیکی به دریاچه، دوری از ترافیک و آلودگی و برج‌های لاکچری که قیمت پایینی دارند! وسوسه کننده است. زندگی مدرن در شهرک‌هایی که برای طبقه متوسط می‌تواند رویایی باشد. اما در این میان احتیاط از هرچیزی مهمتر است. وعده آپارتمان‌هایی با قیمت عجیب و باورنکردنی قطعا باید فکر شما را مشغول کند. این آپارتمان‌ها هنوز سایه‌‌شان هم روی زمین نیفتاده و درواقع امتیازی بیش نیستند. به اسم آپارتمان آماده تبلیغ می‌شوند اما ممکن است هیچوقت ساخته نشوند!

ماجرا ساده اما تلخ است. خریدار به خیال این‌که خانه‌ای واقعی می‌خرد، در واقع تنها حق انتظار خانه‌ای را می‌خرد که شاید سال‌ها بعد به واقعیت برسد. پروژه‌هایی که در نیمه‌راه مانده‌اند، زمین‌هایی که هنوز سند ندارند، و برج‌هایی که پشت وعده‌های تعاونی‌ها گیر کرده‌اند. در این میان، تنها چیزی که واقعاً دست‌به‌دست می‌شود، «امید» مردم است؛ امیدی که قیمت ندارد، اما فروخته می‌شود.

نبود شفافیت در بازار مسکن، همان چراغ خاموشی است که دلال‌ها منتظرش بودند. وقتی آمار رسمی از قیمت خانه‌ها منتشر نمی‌شود، وقتی دولت ماه‌ها سکوت می‌کند، بازار تبدیل می‌شود به میدان حدس و گمان و دروغ. و در چنین تاریکی‌ای، همیشه کسانی هستند که مسیر را نه برای کمک، بلکه برای سوءاستفاده بلدند.

تا زمانی که بازار مسکن از نظارت و داده‌های واقعی تهی باشد، این کاغذها همچنان جای دیوارهای آجری را خواهند گرفت.