تیم تحقیقاتی منگ وانگ در مؤسسه Janelia نشان داد که با افزایش فعالیت یک آنزیم در لیزوزوم‌های این کرم‌ها، طول عمر آنها تا ۶۰ درصد افزایش می‌یابد. نکته قابل توجه این است که نسل‌های بعدی، حتی بدون تغییرات ژنتیکی، همچنان عمر طولانی‌تری داشتند و این اثر تا چهار نسل بعد ادامه یافت.

پژوهشگران دریافتند که تغییرات لیزوزومی از طریق هیستون‌ها به سلول‌های تولیدمثل منتقل می‌شود و در اپی‌ژنوم فرزندان باعث تغییر بیان ژن‌ها می‌گردد. این مکانیسم نشان می‌دهد که ویژگی‌هایی مانند طول عمر یا پاسخ به فشار‌های محیطی می‌توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند.

وانگ تأکید کرد: «این کشف نشان می‌دهد سلول‌های بدن و سلول‌های تولیدمثل می‌توانند از طریق هیستون به هم متصل شوند و اطلاعات اپی‌ژنتیکی ماندگاری را برای نسل‌ها منتقل کنند.»

این پژوهش، نه تنها درک ما از وراثت و طول عمر را تغییر می‌دهد، بلکه چارچوبی جدید برای بررسی اثرات بین‌نسلی شرایط محیطی و تغذیه والدین بر سلامت فرزندان ارائه می‌کند.