یکی از جنبه‌های برجسته این دوران، نظام حرمسرای سلطنتی بود که نه تنها بخشی از زندگی خصوصی شاهان، بلکه عنصری کلیدی در سیاست، دیپلماسی و حتی اقتصاد دربار به شمار می‌رفت.

حرم قاجارها، که شامل همسران رسمی، کنیزان موقت (صیغه) و بردگان بود، هزاران نفر را در بر می‌گرفت و ساختاری سلسله‌مراتبی دقیق داشت. مادر شاه (مهد عالیه) در رأس آن قرار می‌گرفت و امور را با کمک دبیران زن و خواجه‌سرایان اداره می‌کرد. زنان حرم نه تنها نقش‌های جنسی، بلکه وظایف فرهنگی مانند موسیقی، رقص، شعرخوانی و حتی نفوذ سیاسی را بر عهده داشتند.