این کشتی در سال ۱۸۸۶ ساخته شد و هنگام حمل سنگ‌آهن از اسکانابا به شیکاگو گرفتار طوفان شد. امواج بلند بدنه را ترکاندند و سرانجام کشتی نیمه‌شب به زیر آب رفت. هرچند تمام خدمه با کمک یک کشتی عبوری نجات یافتند و تنها خود کشتی بود که ناپدید شد.

دهه‌ها جست‌وجو برای یافتن محل دقیق آن بی‌نتیجه بود و همین رازآلودگی، داستانش را پررنگ‌تر می‌کرد.

سرانجام پژوهشگر برندن بیلود با بررسی گزارش‌های قدیمی فانوس دریایی و به‌کارگیری دستگاه سونار، توانست موقعیت تقریبی را محدود کند. او در ژوئن ۲۰۲۵ موفق شد بقایای کشتی را در آب‌های ویسکانسین شناسایی کند.

شگفتی ماجرا این است که بدنهٔ کشتی با وجود گذشت بیش از یک قرن و نیم تقریباً سالم باقی مانده و حتی بخشی از بار آن هنوز درونش دیده می‌شود. این کشف یکی از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی زیرآبی اخیر در منطقه به شمار می‌رود و به تاریخ دریانوردی بزرگ دریاچه‌های آمریکا جان تازه‌ای داده است.

این ماجرا نه‌تنها پایان یک معمای طولانی است، بلکه یادآور خطرها و ماجراهایی است که ملوانان آن دوران برای تجارت و زندگی روزمره پشت سر می‌گذاشتند.