فرمانده عملیات حمله آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران با بمب‌افکن‌های بی-۲ موسوم به عملیات «چکش نیمه‌شب» در مصاحبه با شبکه خبری فاکس نیوز آمریکا از جزئیات این عملیات سخن گفت و فاش کرد که در این عملیات، ۴ هزار پرسنل بطور مخفیانه در پایگاه هوایی وایتمن، در حال کار برروی پشتیبانی و اجرای آن بودند.

به گزارش فاکس نیوز، در این گزارش که در پایگاه شبکه خبری فاکس نیوز با عنوان «درون عملیات چکش نیمه شب: فرمانده بی-۲ فاش می‌کند که آمریکا چطور حمله‌ای غافلگیر کننده را به ایران اجرایی کرد» منتشر شده است، آمده: جزئیات بزرگترین و طولانی‌ترین عملیات بمباران [بمب‌افکن‌های] بی-۲ در تاریخ اکنون در حال آمدن به زیر ذره بین است؛ به‌طوری که فاکس نیوز توانسته است در اقدامی نادر به پایگاه هوایی وایتمن (Whiteman) و نیز فرماندهانی دسترسی پیدا کند که فرماندهی عملیات «چکش نیمه شب» که طی آن به ایران حمله شد را رهبری کردند.

عملیاتی ۳۰ساعته

طبق گزارش فاکس نیوز، طی مصاحبه‌ای که در این پایگاه هوایی انجام شد، سرهنگ «جاش ویتالا» (Josh Wiitala) و نیروهای وی توضیح دادند که چطور ۴ هزار پرسنل مخفیانه در حال کار بودند تا هفت بمب افکن رادار گریز را در طی مأموریتی که نزدیک به ۳۰ ساعت به طور انجامید، راهی حریم هوایی ایران کنند. طبق این گزارش، این، نخستین باری بود که بمب‌های ۳۰ هزار پوندی (برابر با ۱۳.۶ تنی) موسوم به «نفوذگر مهمات انبوه» طی یک درگیری بکار برده می‌شد. فرمانده عملیات در این مصاحبه، توصیفی جالب توجه از استرس‌ها و تنش‌هایی که برای او و دیگر افراد حاضر در این عملیات رخ داد ، ارائه نمود.

تصویری از بمب افکن بی-۲ در پایگاه هوایی وایتمن- هشتم سپتامبر 2025

ویتالا: کمتر در معرض دید هستیم

سرهنگ ویتالا که برای نخستین بار از زمان انجام عملیات در ماه ژوئن بطور آشکارا صحبت می‌کرد، به فاکس نیوز گفت: فرهنگ [کاری] ما این گونه است که کمتر در معرض دید باشیم؛ برای اجرای عملیات هرکسی کارش را به‌صورت محرمانه انجام می‌هد. [ برای انجام عملیات چکش نیمه شب] همه تیم با همدیگر کار کردند.

سرهنگ جاش ویتالا

انتخاب نفرات نهایی برای شرکت در عملیات

فاکس نیوز در ادامه گزارش خود مدعی شد: در حالی که هزاران نفر در طول تعمیر و نگهداری، اقدامات مربوط به مهمات، و اقدامات پزشکی از این عملیات حمایت کردند و با آنکه ده‌ها خلبان با بمب‌افکن‌های رادار گریز بی-۲ آموزش دیده شده بودند، سرانجام تنها ۱۴ نفر برای انجام عملیات و سفر به سرزمین دشمن انتخاب شدند تا مهمات ۱۳.۶ تنی جی بی‌یو-۵۷ (بمب سنگرشکن GBU-57) را بر سایتهای هسته‌ای ایران بیاندازند.

ویتالا در این مصاحبه مدعی شد که وی در انتخابات خلبانها، تجربه را بر هر چیز دیگری اولویت قرار داده است. او گفت که تیم وی شرایط، دشواری‌ها و تمرین‌های متعددی را پشت سر گذاشته است. وی گفت: «من خود شاهد بوده‌ام که آن‌ها چطور خود را آماده می‌کنند و چه میزان تکرار و تمرینهایی که داشته‌اند و چه قدر برای این [عملیات] تمرین کرده‌اند. آن‌ها بسیار حرفه‌ای بودند.» این ادعای ویتالا اگر درست باشد نشان می‌دهد که ایالات متحده از مدتها قبل خود را برای این عملیات آماده کرده بود.

ویتلا در ادامه به خود عملیات پرداخت هرچند که نه اشاره‌ای به اقدام متقابل ایران برضد این عملیات از جمله جنگ الکترونیک و یا شواهد دقیق از محل اصابت بمب‌ها نکرد و آنها را محرمانه خواند. او همچنان خوانندگان را به تصاویر ماهواره‌ای و دیگر ارزیابی‌های در رسانه‌ها منتشر شده ارجاع داد.

فرهنگ [کاری] ما این گونه است که کمتر در معرض دید باشیم؛ برای اجرای عملیات هرکسی کارش را به‌صورت محرمانه انجام می‌هد. [ برای انجام عملیات چکش نیمه شب] همه تیم با همدیگر کار کردند

ویتالا همچنین گفت تیمی که انتخاب شده بود، برای این عملیات کاملا پرهیجان و پرانرژی بود. آنچه که من به آن‌ها گفتم، این بود که من فکر می‌کنم این عملیات به عنوان یکی از پر اهمیت‌ترین حملات زندگی ما به یاد آورده خواهد شد. آن‌ها کاملا ماهیت تاریخی این مأموریت را درک کرده بودند.»

شیوه استراحت خلبانها در این عملیات فرسایشی

او در ادامه گفت: خلبانهایی که از این مأموریت ۳۰ساعته به خانه برگشتند، کاملا خسته بودند. این، طولانی‌ترین مأموریتی برای چنین حجمی از بمباران با چندین هواپیمای [بمب افکن] بود. هر هواپیمای [بمب افکن] دارای دو خلبان بود که هرکدام به نوبت ۴۵ دقیقه تا یک ساعت استراحت می‌کردند؛ به خصوص در میان سوخت‌گیری پیچیده هوایی. همچنین برخی خلبانها با خود نوشیدنی‌های انرژی‌زا برده بودند تا در این عملیات هوشیار بمانند.

بنابر این گزارش، طولانی‌ترین عملیات تاریخ [این بمب افکن ها]، عملیات حدودا ۴۴ ساعته‌ای بود که خلبانها طی آن پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، اهداف طالبان و القاعده را هدف قرار دادند. استراحت این خلبانها نیز به معنای دراز کشیدن افقی بر کف فلزی هواپیما در پشت صندلی‌های خلبان است.

سخت‌ترین بخش عملیات

به گفته ویتالا، سوخت گیری هوایی، سخت‌ترین بخشی است که آن‌ها انجام می‌دهند. این فرایند به این شکل است که در فاصله ۱۰ فوتی (۳ متری) زیر یکی از هواپیماهای سوخت رسان KC-135 یا KC-10 یا KC-46 قرار می‌گیرند؛ جایی که لوله و نازل در پایین هواپیمای سوخت رسان به دریچه ورودی سوخت در بالای بی-۲ متصل می‌شود. طی عملیات سوخت رسانی، بمب افکن بی-۲ بایستی زیر هواپیمای سوخت رسان KC برای ۱۵ تا ۳۰ دقیقه به موازات آن پرواز کند تا به میزان ۱۶۷ هزار پوند (برابر با ۷۵ تن) سوخت دریافت کند.

ویتالا همچنین گفت بهترین لحظه در کارنامه ۲۲ساله حضورش در نیروی هوایی آمریکا، زمانی بوده است که خلبانها صحیح وساله به کشورش بازگشتند.

بمب افکن‌هایی که به سرعت در حال پیر شدن هستند

طبق گزارش فاکس نیوز، بمب افکن‌های بی-۲، تنها هواپیماهای رادار گریز دور پروازی هستند که می‌توانند بمب‌های ۳۰ هزار پوندی (۱۳.۶ تنی) سنگرشکن را با خود حمل کنند؛ اما با این حال، این هواپیماهای بمب افکن بی-۲ که هرکدامشان ارزشی بیش از ۲ میلیارد دلار دارند، در حال پیر شدن و فرسوده شدن هستند؛ به طوری که ۲۰ عدد از آن‌ها نزدیک به ۳۰ سال است که در عملیات بودند. در کنار پدافند هوایی که به سرعت در حال رشد است، دسته پهپادها، موشکهای زمین به هوای دوربرد و سنسورهای[پیشرفته] قرار دارد و بایستی گفت [در مقام مقایسه] بمب‌افکن‌های بی-۲ برای نسل قبلی درگیری‌های هوایی ساخته شده بودند.

ویتالا در ادامه گفت: «ما پیوسته در حال تکامل این مسأله هستیم که چگونه این هواپیماها را بکار گیریم. [هواپیماهای بمب افکن بی-2] همچنان هواپیماهای مؤثری هستند؛ اما بمب افکن بی-۲۱ نسل بعدی به شمار می‌رود.»

بمب افکن بی-۲۱ از لحاظ قیمت مقرون به صرفه‌تر است؛ چرا که هر بمب افکن بی-۲۱ زیر ۱ میلیارد دلار قیمت دارد و نیروی هوایی آمریکا تصمیم دارد تا دست کم ۱۰۰ عدد از آن‌ها را خریداری کند و [انتظار می‌رود] به طور بالقوه تا میزان ۱۴۵ عدد از آن‌ها [برای نیروی هوایی آمریکا] تهیه شود.

عملیاتی که در نتیجه ۱۵ سال تکرار و تمرین حاصل شد

بر اساس گزارش اسکای نیوز، «فرانک اسپینوزا» مدیر تسلیحاتی حفظ و نگهداری یگان ۵۰۹ پایگاه هوایی وایتمن که یگان مخصوص بمب‌افکن‌های بی-۲ است، می‌گوید که بمبهای «نفوذگر مهمات انبوه» در کنار دیگر بمبهای ۵۰۰ پوندی (حدود ۲۲۶ کیلو) و ۲ هزار پوندی (۹۰۷ کیلویی) انبار شده و به شکلی نگهداری می‌شوند که در هر لحظه‌ای قابل استفاده باشند. افرادی که این سلاح‌ها را جای‌گذاری می‌کنند، بایستی دوره آموزشی ۲۱ روزه ببینند تا گواهی حفظ و جایگذاری بمب‌های ۳۰ هزار پوندی (۱۳.۶ تنی) که در دو نقطه اتصال فولادی به بدنه هواپیما متصل می‌شوند را کسب کنند. به گفته اسپینوزا، آن‌هایی که این سلاح‌ها را مدیریت می‌کنند، هرماهه در زمینه جایگذاری این مهمات برای مأموریت‌های پروازی آموزش می‌بینند. زمانی که این مهمات [و بمبها] به پایین انداخته می‌شوند، پیش از انفجار به اعماق زمین نفوذ می‌کنند. تأسیسات زیرزمینی ایران نخستین هدف رزمی این تسلیحات به شمار می‌رفت.

فرانک اسپینوزا همچنین گفت پانزده سال آزمایش و تکرار تمرین به نسخه آمادگی رزمی این بمبهای نفوذکر منجر شد. نسخه نهایی نیز برای سال‌ها مورد آزمایش قرار گرفته بود.

فرانک اسپینوزا

ریخته شدن بمبهای سنگرشکن بر روی تأسیسات هسته‌ای ایران

اسکای نیوز در ادامه گزارش خود آورده است: این بمبها بر روی اهدافی در دو تأسیسات هسته‌ای ایران ریخته شد: ۱۲ بمب سنگرشکن روی تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم فردو که در عمق ۹۰ متری زمین قرار دارد ریخته شد و دو بمب نیز بر روی تأسیسات هسته‌ای نطنز انداخته شد.

طبق ادعای فاکس نیوز حمله اسرائیل به پدافند هوایی ایران سبب شد تا فرصتی مناسب برای بمب‌افکن‌های آمریکایی به وجود بیاید تا با کمترین خطری وارد حریم هوایی ایران بشوند.

گفتنی است پس از این حمله بود که بلافاصله دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا مدعی شد برنامه هسته‌ای ایران به‌طور کامل منهدم شده است؛ ادعایی که با دیده تردید از سوی مخالفان وی نگریسته شد و آن‌ها اعلام کردند پیش از انتشار ارزیابی‌های نهایی بایستی به این سخن با دیده احتیاط و تردید نگریست.

تصویری از یک بمب سنگرشکن ۳۰ هزار پوندی (۱۳.۶ تنی) در پایگاه هوایی وایتمن