نادر برای تقویت پیاده‌نظام خود، نوعی نظام شایسته‌سالارانه ایجاد کرد. او تفنگ‌داران را مامور به تمرین شبانه‌روزی کرد و شخصا بر تمرین آنها نظارت می‌کرد. نادر هر تفنگچی و سربازی را که خوب تیراندازی می‌کرد و از خود مهارت و شایستگی ویژه‌ای نشان می‌داد، بدون توجه به قوم و قبیله و جایگاه اجتماعی‌اش ترفیع می‌داد.

باسیل واتاتزس، یک مسافر یونانی که از لشکر نادر بازدید کرده می‌گوید: پیاده نظام (منظورم آن سربازانی است که تفنگ به دوش دارند) تمایل دارند در یگان‌های خودشان با هم باشند و متمایل هستند که با تفنگ‌هایشان به هدف شلیک کنند و دائما تمرین کنند. اگر (نادر شاه) سربازی معمولی را می‌دید که به وجهی عالی استوار بود، وی سرباز را ترفیع می‌داد تا سردستۀ ۱۰۰ نفر یا ۵۰ نفر باشد. وی همۀ سربازان را به سوی شجاعت، {نشان دادن} لیاقت و {کسب} تجربه دل‌گرم می‌کرد و به زبانی ساده‌تر، او از خودش نمونه‌ای از یک شخصیت نیرومند و برتر نظامی ارائه می‌داد.