ویل هریسون، مدیر مسابقه عکاس سال اقیانوس ۲۰۲۵ می‌گوید: «در میانه‌ی بحران روبه‌افزایش اقلیم و تنوع زیستی، عکاسی اقیانوسی هیچ‌وقت تا این اندازه مهم نبوده است. این تصاویر تنها زیبایی‌ها را ثبت نمی‌کنند، بلکه مدارک بصری قدرتمندی هستند از چیزهایی که ممکن است از دست بدهیم و یادآور نیاز فوری به حفاظت از آن‌ها. این مسابقه همچنان بستر مهمی برای روایت داستان‌های حیاتی از بالای سطح و زیر آب است. ما امسال از آثار نهایی شگفت‌زده شدیم و مشتاقانه منتظریم تا ماه آینده برندگان را به دنیا معرفی کنیم. کار آن‌ها می‌تواند الهام‌بخش تغییر باشد.»

این هفته، مجله Oceanographic و شرکت Blancpain نام‌های فینالیست‌های مسابقه امسال را اعلام کردند. برندگان نهایی ماه سپتامبر معرفی خواهند شد.

ریدرر می‌گوید: «معروف است که نهنگ‌های مینک کوتوله، زمستان‌ها به صخره‌ی بزرگ مرجانی شمالی می‌آیند و این تنها تجمع قابل‌پیش‌بینی و شناخته‌شده‌ی این نهنگ‌ها در جهان است. این غول‌های کنجکاو با نوعی بازیگوشی کمابیش کودکانه به شناگران نزدیک می‌شوند. تصور کنید در آب‌های فیروزه‌ای شناور باشید، در حالی‌که پیکری باریک و تیره بی‌زحمت به سمت شما می‌لغزد و چشمانش در لحظه‌ای از ارتباط مستقیم با چشمانتان تلاقی می‌کند. انگار نهنگ‌ها حضورتان را درک می‌کنند، دورتان می‌چرخند و با شما تعامل می‌کنند. این تجربه‌ی فروتنانه یادآور شگفتی اقیانوس و ساکنانش است و همچنین یادآور نیاز فوری به حفاظت از آن. (استرالیا، مارسیا ری‌دِرِر)

فلورمَن می‌گوید: «ترس که با فیلم‌هایی مانند آرواره‌ها (Jaws) شعله‌ور شده، ما را از حقیقت دور می‌کند: هر سال بیش از ۱۰۰ میلیون کوسه به دست انسان کشته می‌شوند، بسیاری از آن‌ها به‌عنوان صید ناخواسته. این تصویر را در پاپوآی غربی گرفتم، جایی که سه کوسه در توری که برای صید ماهی‌های کولی نصب شده بود، مُردند. همان نزدیکی، باله‌ی دم نیمه‌بریده‌ی یک کوسه‌نهنگ داستان غم‌انگیز دیگری از تأثیر انسان را روایت می‌کند. وجود کوسه‌ها برای تعادل اقیانوس ضروری‌ست، اما ما آن‌ها را به‌سوی انقراض می‌کشانیم. این لحظه خواهشی آرام است: اینکه کوسه‌ها را نه به‌عنوان خطر، بلکه به‌عنوان گونه‌ای در خطر انقراض و شایسته‌ی نجات ببینیم.» (اندونزی، دَنی‌یِل فلورمَن)

العتیقی می‌گوید: «این عکس پس از پژوهش‌های میدانی گسترده و با حمایت نیروهای محلی ثبت شد. تمرکز ما نشان دادن تعامل اژدهای کومودو با یکی از زیستگاه‌های اصلی اما بیشتر نادیده گرفته‌شده‌اش بود: سواحل دریایی. اژدهای کومودو به‌عنوان حیوان خونسرد، برای تنظیم دمای بدن خود به منابع خارجی وابسته است. در هوای سوزان، می‌توان آن‌ها را در آب کم‌عمق یا گل‌ولای دید که استراحت می‌کنند تا دمای بدنشان پاینی بیاید. آن‌ها به‌عنوان شناگران ماهر، در بستر دریا شنا می‌کنند یا راه می‌روند تا قلمروی جستجوی خود برای غذا یا جفت را گسترش دهند.». (اندونزی، سلیمان العتیقی)

میلر می‌گوید: «در سال‌های اخیر، کوسه‌های شش‌آبششی در محل غواصی محلی ما، رِدُوندو بیچ در دِس موینز، واشینگتن مشاهده شده‌اند. هر بار که با یکی از این حیوانات باستانی روبه‌رو می‌شوم، تجربه‌ای به‌راستی روحانی است. وقتی برای نخستین بار این تصویر را گرفتم، کمابیش آن را به دلیل وجود توالت و مخروط راهنمایی کنار گذاشتم. اما چیزی مرا دوباره به سمت آن بازگرداند. من معتقدم این تضاد است؛ بین یک حیوان ماقبل‌تاریخی ۲۰۰ میلیون‌ساله و زباله‌هایی که انسان‌ها بجاگذاشته‌اند. این تصویر، کنار هم قرار گرفتن زیبایی طبیعت و طبیعت ویرانگر انسان را نشان می‌دهد.» (ایالات متحده، جِسی میلِر)

کلادیو مورِنو مادرید می‌گوید: «این تصویر یکی از عمیق‌ترین لحظات زندگی من را نشان می‌دهد. این نخستین سال من در اِکسماث بود و با داستان‌های صخره دریایی نینگالو جذب این منطقه شده بودم. تنها با یک قایق پارویی اسکیمویی و عشق و علاقه شدید به اقیانوس، هر هفته به گشت و گذار در اطراف این صخره دریایی می‌پرداختم. در آن روز خاص، من و دوستم به تِرکویزِبی رفتیم، جایی که با این نهنگ گوژپشت مواجه شدیم که در تورهای ماهی‌گیری گرفتار شده بود و ده‌ها کوسه تعقیبش می‌کردند. در لحظه‌ای از ناامیدی، با دانستن اینکه نجاتش فراتر از توان ماست، سعی کردم وضعیت را مستند کنم. امیدوارم این تصویر تراژدی را به آگاهی تبدیل کند و الهام‌بخش تغییر واقعی برای اقیانوس ما باشد.» (استرالیا، کلادیو مورنو مادرید)

«خودم را در میدان کار می‌گذارم و این تجربه درس‌هایی به من داده که هیچ کتاب درسی نمی‌تواند بدهد. این تجربه درک من از عشق عمیق مردم تاهیتی در جزیره موئور نسبت به طبیعت را بیشتر کرده است. این دو نهنگ گوژپشت همیشه با هم دیده می‌شوند و من خوش‌شانس بودم که توانستم این لحظه‌ی نادر از هم‌زمانی آن‌ها را ثبت کنم. برای من، این تصویر گواه پیوند قوی میان آن‌هاست و همزمان شخصیت‌های بازیگوش و کنجکاو آن‌ها را هم آشکار می‌کند.» (فرانسه، یوکا تاکاهاشی)

سندرز می‌گوید: «زیر پوشش شب، دو ماهی مرکب دُم‌کوتاه کوچک در یک نمایش صمیمی شرکت کردند و بازوهایشان در هم تنیده شد در حالی که در بستر دریا جفت‌گیری می‌کردند. موج‌های رنگی روی بدن آن‌ها حرکت می‌کرد زیرا کروماتوفورها (سلول‌های رنگ‌زا) با ریتمی مسحورکننده می‌لرزیدند، سفید به طلایی، طلایی به قرمز و دوباره به سفید تبدیل می‌شد و آن‌ها را به جواهرات زنده و درخشان در تاریکی بدل می‌کرد. این موجودات فرازمینی مراسم جفت‌گیری‌شان را انجام دادند و نسل بعدی را بوجود آوردند. من افتخار داشتم که شاهد این لحظه‌ی نادر و صمیمی باشم. با احتیاط نزدیک شدم و این ملاقات را بدون مزاحمت برای آن‌ها ثبت کردم و نمایش درخشان آن‌ها را در تمام جزئیات پیچیده‌اش به تصویر کشیدم.» (بریتانیا، آرون سَندِرز)

موج‌سوار حرفه‌ای نوح دین در حال عبور از یک رنگین‌کمان در محل موج‌سواری Huzzas در غرب استرالیا. فیست می‌گوید: «این تصویر شگفت‌انگیز است. عکس در غروب آفتاب گرفته شد. من مجبور بودم موج‌سوار را که به سمت من می‌آمد دنبال کنم و سپس برای لحظه‌ای او را از دست دادم، در حالی که آماده پرش می‌شد. مجبور شدم کورکورانه بچرخم و عکس بگیرم، پیش‌بینی می‌کردم که او از قاب من عبور کند. رنگین‌کمان حاصل شده، چیزی بود که برایش آماده نبودم، چیزی که تاکنون ندیده‌ام و هنوز نتوانسته‌ام تکرارش کنم.» (استرالیا، کیم فیست)

پری می‌گوید: «در ساعات اولیه‌ی روز اول ژوئیه، تماسی درباره‌ی یک نهنگ گوژپشت گرفتار دریافت کردیم. دامپزشک حیات وحش، استیو ون میِل، فوری وضعیت را بررسی کرد و با SeaWorld Marine Rescue و دیگر سازمان‌های مهم تماس گرفت تا هماهنگی‌های لازم انجام شود. ۱۵ ساعت، تیم‌های نجات و جامعه‌ی محلی با تلاش بی‌وقفه و همکاری یکپارچه برای نجات او کار کردند. متأسفانه باوجود تعهد و تلاش‌هایشان، نهنگ نجات نیافت. اگرچه نتیجه غم‌انگیز بود، مشاهده‌ی همکاری و همدلی چندین سازمان و داوطلبان بسیار اثرگذار بود و یادآوری قدرمندی از آنچه می‌توان با اتحاد مردم و هدف مشترک به دست آورد.» (استرالیا، کرِیگ پَری)

باراتس می‌گوید: «من از کودکی به نهنگ‌ها علاقه داشتم، بنابراین خیلی هیجان‌زده بودم که توانستم برای نخستین بار در زندگی فرصت شنا کردن با نهنگ‌های عنبر را پیدا کنم. در نخستین روز حضورم در دریا بسیار خوش‌شانس بودم. ما نزدیک به ۱۵ نهنگ را دیدیم که برای کمابیش ۴۵ دقیقه با هم تعامل اجتماعی داشتند. دریا طوفانی بود، اما وقتی چنین منظره‌ای را می‌بینی، فوری شرایط سخت را فراموش می‌کنی. سه نفر از ما در آب بودیم و به دلیل فعالیت نهنگ‌ها، فاصله گرفتیم. نهنگ‌ها شروع به حرکت به سمت بیرون کردند که ناگهان از دور دوستم را دیدم که غواصی آزاد می‌کرد. توانستم عکسی از او در میان نهنگ‌ها بگیرم.» (دومینیکا، رومِین باراتس)

ژو می‌گوید: «یک فلامینگوی فرصت‌طلب به سرعت پایین می‌آید تا یک ماهی را از دلفین‌هایی که در ساحل تغذیه می‌کنند بدزدد. وقتی دلفین‌ها به تغذیه در ساحل می‌پردازند، دسته‌های ماهی را محاصره می‌کنند و آن‌ها را به سمت ساحل هدایت می‌کنند. فلامینگوها همواره در نزدیکی کمین می‌کنند، به امید اینکه از یک وعده غذایی آسان بهره‌مند شوند. دنبال کردن فلامینگوها نشان خوبیست از اینکه دلفین‌ها ممکن است در کدام بخش ساحل تغذیه کنند. با اینکه نزدیک به ۳۵۰ دلفین در کارولینای جنوبی زندگی می‌کنند، این رفتار نادر تغذیه در ساحل تنها توسط شمار کمی از اعضای یک گروه انجام می‌شود.» (ایالات متحده آمریکا، کَت ژو)

اسلای می‌گوید: «هر تابستان، ماهی‌های نر گونه‌ی Eastern Gobbleguts تخم‌هایشان را در دهانشان در طول فصل مراقبت حمل می‌کنند. این ماهی‌ها بیشتر شب‌ها فعال هستند، خجالتی هستند و سریع پنهان می‌شوند و به محض کوچک‌ترین نشانه‌ای از مزاحمت، فوری برای پنهان شدن به شکاف‌ها یا جلبک‌ها می‌جهند. این پرتره در طول یک غواصی شبانه زیر یک اسکله شلوغ ماهیگیری و کشتی‌رانی در بندر سیدنی گرفته شد. پس از انتظار طولانی و صبورانه، Gobbleguts بالاخره از سایه‌ها بیرون آمد. من با استفاده از یک پرتو نور باریک از بالا، ماهی و تخم‌هایش را به آرامی روشن کردم تا از پس‌زمینه شلوغ متمایز شوند.» (استرالیا، دَنی‌یِل اِسلای)

ون دوئینکرکن می‌گوید: «یک موش آبزی، (جوندۀ نیمه‌آبی بومی استرالیا) به سمت اقیانوس می‌دود تا به دنبال غذا بگردد. من می‌خواستم عکسی از موش آبزی در حال دویدن بگیرم و تضاد رنگ‌های شکم نارنجی و شن و آب آبی‌رنگ مرطوب را نشان دهم. برنامه داشتم که همراه با او بدوم و از سرعت شاتر آهسته استفاده کنم. حرکت هم‌زمان با او خوشبختانه موجب ایجاد تاری حرکتی کشیده شد و فلاش‌ها جزئیات او را در پایان نوردهی ثابت کردند. من برای گرفتن این عکس، ساعت‌ها در سکوت و بی‌حرکت در این مکان طی چند شب منتظر ماندم.» (استرالیا، دانیل ون دوینکرکن)

باراتس می‌گوید: «شگفت‌انگیز است که پنگوئن‌های جنتو چقدر سریع قادرند در طول تابستان جنوبی در شبه‌جزیره‌ی قطب جنوب یک کلونی بسازند. پورت شارکو مکان مناسبی برای این کار است. این خلیج محافظت‌شده که با کوه‌ها و یخچال‌های شناور احاطه شده، زیستگاهی ایده‌آل برای پنگوئن‌های جنتو فراهم می‌کند. ما با قایق بادبانی خود سه روز در این خلیج و نزدیک کلونی آنها پهلو گرفتیم. هر روز به آب می‌رفتیم تا از نمایش این پرندگان بسیار کنجکاو لذت ببریم که بارها برای بررسی ما نزدیک می‌آمدند. در خشکی دست‌وپا چلفتی هستند، اما در آب سریع و چابک هستند.» (قطب جنوب، رومن باراتس)

فرگونی می‌گوید: «این عکس را در یکی از ویژه‌ترین دیدارهای چند سال اخیرم گرفتم. این نهنگ ماده کنجکاو بارها و بارها به ما نزدیک شد. تنها گروه من، او و یک نهنگ نر که آرام از فاصله‌ای حدود ۲۰ متر عمق تماشا می‌کرد، حضور داشتیم. نهنگ نر هرگز نزدیک نیامد.» (فرانسه، خوآکین فرگونی)

شاهکارهای عکاسی که برنده مسابقه «عکاس سال اقیانوس» شدند